Υπάρχει στρατηγική στον αγώνα για το Μακεδονικό;

Με την υπογραφή της προδοτικής συμφωνίας των Πρεσπών ο Τσίπρας και ο τέως θεωρητικός του Σταλινισμού, Κοτζιάς, και υπό τις …«παραινέσεις» του Αμερικανού πρέσβη, παρέδωσαν «ΓΗΝ ΚΑΙ ΥΔΩΡ» στους Σκοπιανούς, κρατώντας ως φύλο συκής της προδοσίας τους ένα «Βόρεια», το οποίο εξανεμίστηκε στην πράξη πριν στεγνώσει η μελάνη του Mont Blanc στις υπογραφές.

Τώρα πια και με την έγκριση της Ελλάδας ο Τραμπ αποστέλλει συγχαρητήριο επιστολή στην «Μακεδονία», η Μέρκελ πηγαίνει η ίδια στη «Μακεδονία», ενώ ο Ζάεφ γίνεται δεκτός στο Ευρωκοινοβούλιο ως «Μακεδόνας» και μιλάει στα «Μακεδονικά».

O Τσίπρας και ο Κοτζιάς είναι δύο από τα τελευταία επιζώντα απομεινάρια της κομμουνιστικής σήψης, που τρέχουν να γλύψουν Αμερικάνικες και Γερμανικές μπότες για να ελπίζουν σε μια παράταση της εξουσίας τους στην αποικία.

Αλλά το ότι πίσω τους ένα ολόκληρο κόμμα όχι μόνο δεν αντιδρά, αλλά θρασύτητα υπερασπίζεται τον ξυλοδαρμό από τα ΜΑΤ και το πνίξιμο με χημικά κάθε πατριώτη που αντιδρά στην προδοσία, δείχνει ότι συνολικά αυτός ο πολιτικός χώρος είναι φορέας ότι πιο ανθελληνικού, χαφιέδικου, παρασιτικού, και παρακμιακού υπάρχει στην πολιτική ζωή τη χώρας. Ένα κόμμα που κάνει κάθε καλοπροαίρετο παρατηρητή να αναρωτιέται: «ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ;;;» ή επιβεβαιώνεται ακόμη μια φορά η γνωστή ρήση του λογοτέχνη Στρατή Μυριβήλη ότι «όταν κανείς γίνει συνειδητός κομμουνιστής παύει να είναι ‘Έλληνας»;;.

Τώρα οι Σκοπιανοί κάνουν δημοψήφισμα για να εγκρίνουν την συμφωνία. Όμως στους Έλληνες απαγορεύεται να την κρίνουν και αυτοί με κάποιο δημοψήφισμα. Γιατί οι Έλληνες δεν έχουν το δικαίωμα να κρίνουν την συμφωνία που θα καθορίσει την τύχη της χώρας τους τις επόμενες δεκαετίες;;;

Που είναι η «δημοκρατία» των «δημοκρατών»;;;; Που είναι τα άλλα «δημοκρατικά» κόμματα να το απαιτήσουν;;; Γιατί όλοι μούγκα;;; Κατά τα άλλα στέλνανε την αστυνομία να αναζητήσει τον … «φασισμό» σε γραφεία Χριστιανικών συλλόγων.!!! ΟΥΕ ΥΜΙΝ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΙ ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ.

Τον επόμενο Ιανουάριο η συμφωνία θα έρθει στην Βουλή για να ψηφιστεί. Εκεί η μοίρα της Ελλάδος θα κριθεί και θα ψηφισθεί από ΛΙΓΟΥΡΙΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ, που για να μην χάσουν τα 8 χιλιάρικα και την λιμουζίνα και γυρίσουν στην γκαρσονιέρα των Εξαρχείων και στο παπί, θα ψήφιζαν και την πώληση της μάνας τους. Άλλωστε το έχουν ξανακάνει ψηφίζοντας μνημόνια που ούτε τα είχαν διαβάσει.

Από την άλλη πλευρά;;;

Ο ξεσηκωμός των Ελλήνων σε όλη την Ελλάδα ενάντια στην κατάπτυστη συμφωνία των νενέκων είναι μήνυμα αγωνιστικότητας για την ανατροπή της. Σε κάθε μάχη το πάθος του στρατεύματος είναι αναγκαία προϋπόθεση για την ΝΙΚΗ, αλλά όχι και ικανή. Χρειάζεται επιπλέον να υπάρχουν

Α) Ικανοί ΣΤΡΑΤΗΓΟΙ, και οι οποίοι

Β) Να έχουν χαράξει μία ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΝΙΚΗΣ η οποία να αξιοποιεί ΚΑΙ αυτό το υψηλό φρόνημα του στρατεύματος.

Αντ’ αυτού από την αρχή του αγώνα αυτού για το Μακεδονικό παρατηρώ κάποια «περίεργα» στο πατριωτικό στρατόπεδο. Στο διάστημα που πέρασε προτίμησα να μην γράψω γι αυτά

1) Διότι έκρινα ότι αυτά δεν ήταν το μείζον. Μείζον ήταν η ενότητα.
2) Διότι το τοπίο δεν ήταν ακόμη σαφές για εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων
3) Διότι υπήρχε ακόμα αρκετός χρόνος για διορθώσεις πορείας

Σε κάθε πολιτικό ζήτημα, πόσο μάλλον σε ένα ύψιστης Εθνικής σημασίας, ο ΦΥΣΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΚΑΘΟΔΗΓΗΤΗΣ του αγώνα του λαού (δηλ οι στρατηγοί) είναι τα κόμματα που συμμερίζονται τις πατριωτικές ανησυχίες του λαού. Είδατε όλον αυτόν τον καιρό κάποιο «πατριωτικό» κόμμα να επιτελεί το φυσικό του καθήκον, να βγαίνει μπροστά και να καθοδηγεί τον Εθνικό αγώνα για την Μακεδονία;;;; ΚΑΝΕΝΑ.

Τα περισσότερα όχι μόνον δεν καθοδηγούν τον αγώνα, αλλά ούτε καν συμμετέχουν στις συγκεντρώσεις ως πολίτες!!! Στην καλύτερη περίπτωση κάποια ελάχιστα συμμετέχουν κινητοποιώντας έναν κόσμο που χωράει σε 1-2 ταξί. Η ιστορία περνά δίπλα τους και αυτοί κοιτάνε να βγάλουν selfie για τα προεκλογικά τους φυλλάδια. ΤΡΑΓΙΚΟΙ ΚΑΙ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΙ.

Το κενό αυτό, της ανυπαρξίας των αυτο-αποκαλούμενων «πατριωτικών» κομμάτων, και της καθοδήγησης του αγώνα του λαού ήρθαν να το καλύψουν …πολιτιστικοί σύλλογοι και μεμονωμένοι πατριώτες! Δεν έχω τίποτε εναντίον τους, αντίθετα τους τιμώ, όπως θα τιμούσα λοχίες που την ώρα της μάχης αναγκάζονται να αναλάβουν την διοίκηση του στρατεύματος διότι οι στρατηγοί πήγαν για ψάρεμα.

Όμως οι πολιτιστικοί σύλλογοι είναι γι αυτό που λέει η λέξη, να παράγουν πολιτισμό, να κρατούν ζωντανά έθιμα και παραδόσεις. Δεν είναι για να κάνουν πολιτικούς αγώνες και μάλιστα ύψιστης Εθνικής σημασίας που απαιτούν πολιτική αντίληψη, λεπτούς χειρισμούς, χάραξη στρατηγικής κλπ. Η οργανωτική αποτυχία της πρόσφατης συγκέντρωσης της Θεσσαλονίκης που οργανώθηκε και πάλι από πολιτιστικούς συλλόγους είναι χαρακτηριστική. Πόσο μάλλον μεμονωμένα πρόσωπα που όντας μεμονωμένα δεν έχουν και καμία δημοκρατική νομιμοποίηση για τον ηγετικό αυτό ρόλο που αναλαμβάνουν. Αν οδηγήσουν τον αγώνα σε μια τραγική ήττα σε ποιον απολογούνται;;;;

Αλλά όπως προείπα, ευτυχώς που υπήρξαν κι αυτοί, αλλιώς δεν θα υπήρχε ΤΙΠΟΤΕ, αφού οι πολιτικοί και πνευματικοί ταγοί αυτού του τόπου λούφαξαν, άλλοι επειδή έχουν επίγνωση της ανικανότητάς τους, και άλλοι για να μην στενοχωρήσουν τον Αμερικανό πρέσβη, τον ΣΚΑΙ και τον θείο Γιώργο (Sorros) και λοιπά «ευαγή ιδρύματα». Γι αυτό όσοι τόλμησαν αξίζουν τιμής, ιδιαίτερα πρόσωπα όπως ο Μίκης Θεοδωράκης που βγήκε μπροστά όντας σε βαθύτατο γήρας και με σοβαρά προβλήματα της υγείας του.

Όμως κάθε αγώνας, πόσο μάλλον τέτοιας κρισιμότητας, πρέπει να γίνεται στα πλαίσια μιας σχεδιασμένης ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ που να οδηγεί στην νίκη. Οπότε το κρίσιμο κατ’ εμέ ερώτημα είναι:

“ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ;”

Το βέβαιο είναι ότι αν υπάρχει, (κάτι που δεν το βλέπω), θα έχει σχεδιαστεί αναγκαστικά από πολιτιστικούς συλλόγους!!! και αυτό με βάζει σε ανησυχίες, οι οποίες όμως δεν έχουν καμία σχέση με τις αγαθές τους προθέσεις.

Βασικό στοιχείο μιας στρατηγικής, ιδιαίτερα στο πολιτικό πεδίο, είναι η ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ. Βασικοί κανόνες της κλιμάκωσης είναι πχ «Να μην σπαταλάς τις δυνάμεις σου από την αρχή, σε άκαιρες μάχες», «Να μην συνεχίζεις εμονικά να εφαρμόζεις ένα μέσο, που έχεις δει ότι δεν απέδωσε αυτά που περίμενες, αλλά να κλιμακώνεις τον αγώνα προχωρώντας στο επόμενο σκαλί». Η κλιμάκωση μπορεί να ξεκινάει με τις πιο απλές ενέργειες άσκησης πίεσης, και να κορυφώνεται την ώρα της κρίσεως όταν θα γίνεται η ψηφοφορία στη Βουλή.

Περιλαμβάνει πολλά γνωστά (συλλογή υπογραφών, συγκεντρώσεις κλπ), αλλά η κλιμάκωση ΔΕΝ ΠΕΡΙΟΡΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΕ ΑΥΤΑ. Θα μπορούσε να περιλαμβάνει πολύ περισσότερες δράσεις, ακόμα και ακτιβισμούς, ακόμα και κινήσεις σε διεθνές επίπεδο, δημιουργία συμμαχιών κλπ για να αυξηθεί το πολιτικό κόστος και το ρίσκο για τον αντίπαλο, και γενικά ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΚΡΙΝΕΤΑΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΑΠΟ ΜΙΑ ΕΘΝΙΚΗ ΗΤΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ ΔΙΑΣΤΑΣΕΩΝ. Και προφανώς ακόμη και, η με κάθε μέσο, ανατροπή μιας κυβέρνησης ξεπουλημένων Αμερικανο-κομμουνιστών, που έχει χάσει προ πολλού την δημοκρατική νομιμοποίηση όντας σήμερα κάτω από 18%, σαφώς είναι ασήμαντη «απώλεια»  από μια τέτοια Εθνική ήττα.

Όπως προείπαμε η «ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ», που έχει γίνει στην Ελληνική κοινωνία το φάρμακο «δια πάσα νόσο και πάσα μαλ….», είναι απλά ένα από τα πολλά βήματα που μπορεί να περιλαμβάνει η ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ μιας ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ. Πολύ σημαντικό βήμα ιδιαίτερα αν αυτή είναι τεράστια, αλλά δεν είναι το μοναδικό, ούτε το πιο αποτελεσματικό όπως διδάσκει η εμπειρία. Δεν θυμάμαι πολλές πολιτικές αποφάσεις να ακυρώθηκαν λόγω μιας συγκέντρωσης ιδιαίτερα όταν οι αποφάσεις αυτές ήταν «επιθυμίες» των ξένων . Όταν ήμασταν 500.000 κόσμος κάτω από την Βουλή δεν ίδρωσε το αυτί των 8χίλιαρων να πουν «Ναι σε ΟΛΑ» για τα μνημόνια, έστω κι αν χρειάστηκε να φύγουν νύχτα μέσα από τις φυλλωσιές του Εθνικού Κήπου και υπό το φως των φακών των πυροσβεστών.

Το γεγονός ότι το ΚΚΕ, το ΠΑΜΕ και λοιποί συγγενείς έχουν κάνει την συγκέντρωση πεδίο ανέξοδης εκτόνωσης και επαναστατικής γυμναστικής χωρίς αποτέλεσμα δεν θα πρέπει να μας εγκλωβίζει στην ίδια λογική. Πόσο μάλλον που μπορεί να λειτουργεί ως παγίδα όπου εκτονώνεται η αγωνιστικότητα του λαού. Μετά την πολύ “γυμναστική” ο καθένας έχει ανάγκη ξανά τον καναπέ του 

Ο Έλληνας τα διαισθάνεται αυτά. Έχει αρχίσει να αντιλαμβάνεται ότι κάποιοι τρόποι αγώνα ξανά και ξανά δεν αποδίδουν, πόσο μάλλον όταν δεν τους βλέπει ενταγμένους σε μια στρατηγική. Αυτό το ορθό συμπέρασμα του σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση είναι οι βασικοί παράγοντες που περιορίζουν την συμμετοχή, και δεν έχουν καμία σχέση με το φρόνημα των Ελλήνων, χωρίς να ισχυρίζομαι ότι δεν υπάρχει και εκεί ορατό πρόβλημα από την ορυμαγδό νέο-ταξικής προπαγάνδας.

Από σήμερα μέχρι την ψήφιση από την Βουλή της συμφωνίας παράδοσης του ονόματος της Μακεδονίας μεσολαβούν μόνο 3-4 μήνες. Υπάρχει από τους μέχρι τώρα διοργανωτές των συγκεντρώσεων κάποια σωστά σχεδιασμένη στρατηγική Νίκης για αυτούς τους 4 μήνες;;;

Αν υπάρχει, εμπεριέχει το στοιχείο της κλιμάκωσης του αγώνα ή θα συνεχίσουμε με συγκεντρώσεις και συγκεντρώσεις και ξανά συγκεντρώσεις μέχρι να κουραστεί ο κόσμος επιβεβαιώνοντας τον Αινστάιν, ότι το να κάνεις ξανά και ξανά το ίδιο πείραμα και να περιμένεις διαφορετικά αποτελέσματα είναι ο ορισμός της ανθρώπινης ηλιθιότητας;;;

Την ώρα της κρίσεως, το βράδυ της ψηφοφορίας στη Βουλή, ακόμα και στο καλύτερο σενάριο να έχει έξω από την Βουλή 1.000.000 κόσμο, αν αυτοί μέσα αδιαφορούν προχωρώντας στην προδοσία της χώρας, ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ;;;;

Τι έχουν να προτείνουν οι διοργανωτές στα πλαίσια της στρατηγικής τους (αν έχουν καν στρατηγική);;; Θα αφήσουμε μια ξεφτιλισμένη κομμουνιστική συμμορία από Καρανίκες να κάνουν σε βάρος της Ελλάδας αυτό που δεν κατάφεραν οι πολιτικοί τους πρόγονοι το 47-49 στον Γράμμο, δηλαδή να ανοίξουν την πόρτα σε αυτούς που περιμένουν απ’ έξω με τους μπαλτάδες για τον εδαφικό ακρωτηριασμό της χώρας;;;

Ερωτήματα για σκέψη και προβληματισμό, όσο ακόμα υπάρχει καιρός.

Tassos Hadjicrystallis