Κοτζιάς στη Θεσσαλονίκη: «Αλβανοί και Σκοπιανοί δικαιούνται να ΕΛΕΓΧΟΥΝ τα σχολικά μας βιβλία»
Δηλώσεις στους δημοσιογράφους έκανε ο Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος, Νίκος Κοτζιάς, κατά την εναρκτήρια ομιλία του στην 3η Υπουργική Συνάντηση Ελλάδος, Αλβανίας, Βουλγαρίας και πΓΔΜ στη Θεσσαλονίκη.
Όταν ένας δημοσιογράφος ρώτησε τον κ. Κοτζιά για της δηλώσεις του Σκοπιανού Υπ.Εξ. κ. Dimitrov ότι και η Ελλάδα έχει στα σχολικά της βιβλία αλυτρωτικές βλέψεις, ο Έλληνας Υπ.Εξ. παραδέχτηκε ότι τόσο η Αλβανία όσο και τα Σκόπια ελέγχουν τα… ελληνικά βιβλία.
Μάλιστα το είπε με υπερηφάνεια, λέγοντας πως εάν κάτι που γράφει το σχολικό βιβλίο ενοχλεί τους Αλβανούς, οι Αλβανοί έχουν κάθε δικαίωμα να αντιδράσουν.
Δείτε την ερώτηση και την απάντηση του Νίκου Κοτζιά παρακάτω:
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Αναφέρθηκε, λοιπόν, ο κος Ντιμιτρόφ περί αλυτρωτισμού και της Ελλάδας. Του έχετε απαντήσει, έχετε απαντήσει ή επιμένει σε αυτό ο κ. Dimitrov;
Ν.ΚΟΤΖΙΑΣ: Ευχαριστώ για την ερώτηση. Κατ’ αρχήν, μου κάνει τρομερή εντύπωση ότι το είπε ο κύριος Dimitrov εκεί και του απάντησα εκεί. Και στον ελληνικό τύπο υπήρχε μόνο το ένα και όχι το άλλο. Άρα, δεν χρειάζεται να ανακυκλώνουμε. Θέλω όμως να σας διευκρινίσω. Εμείς λέμε ότι τα βιβλία του σχολείου -γιατί περί αυτού μιλάμε κύρια- τα βιβλία του σχολείου στη φίλη χώρα, τη φίλη γείτονά μας, στην όμορφη αυτή χώρα, έχουν στοιχεία αλυτρωτισμού και ότι για να ανοίξουν οι δρόμοι που θέλει, πρέπει να τελειώσουμε με αυτό. Μου υπέβαλε ο Υπουργός Εξωτερικών της φίλης χώρας το ίδιο ερώτημα που μου είχε υποβάλλει και ο Υπουργός Εξωτερικών της Αλβανίας, όταν φτιάξαμε πριν 1,5 χρόνο τις επιτροπές για τα βιβλία Αλβανίας – Ελλάδας: «Εγώ δικαιούμαι να δω τα ελληνικά βιβλία, αν υπάρχει κάτι που με ενοχλεί;» Και του είπα: «ασφαλώς δικαιούσαι». Δηλαδή, στις διεθνείς σχέσεις δεν μπορώ να πω: «εγώ θα κοιτάω τα βιβλία σου, εσύ δεν μπορείς να κοιτάς τα δικά μου». Αλλά, ενώ εμείς βρήκαμε δεκάδες σελίδες προβλήματα, αυτοί βρήκανε δύο σε μία σελίδα, που κατά τη γνώμη τους είναι προβλήματα. Αυτή ήταν η έννοια της κουβέντας, ότι, ασφαλώς, όταν εμείς ζητάμε να συμφωνήσουμε, ότι θα δούμε τα βιβλία της φίλης χώρας να μην έχουν αλυτρωτισμό, αν αυτοί έχουν οποιαδήποτε σκέψη, ας μας την εκφράσουν. Εμείς έχουμε δει τα βιβλία και δεν έχουν αλυτρωτισμό, τα δικά μας έναντί τους, ούτε θα μπορούσε να έχει. Αλλά δεν φοβόμαστε να διαβάσουν τα βιβλία μας. Εγώ δεν έχω καταλάβει τον ελληνικό τύπο. Δηλαδή, εμείς θα πάμε, να πάρουμε τα βιβλία τους, να τους κάνουμε παρατηρήσεις, τις οποίες πρέπει δεσμευτικά να αποδεχθούνε και αυτοί δεν δικαιούνται να πούνε καμία γνώμη; Αυτά γίνονται μόνο μετά από πολέμους, όταν έχεις κερδίσει ισοπεδωτικά και το έκανε η Γαλλία μετά τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο με τη Γερμανία και είδαμε ότι πήγαμε στο 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Δεν είναι…
Εμείς απαιτούμε την εφαρμογή του διεθνούς νόμου και όταν το απαιτούμε αυτό, δεν εξαιρούμε τον εαυτό μας, αν μας το ζητήσει κάποιος άλλος. Δεν είναι αποδοχή -θέλω να το συγκρατήσετε- αλυτρωτισμού ελληνικού. Είναι αποδοχή του δικαιώματός τους, γιατί και εκείνος πρέπει να κρατάει την ισορροπία στη χώρα του. Δηλαδή τι θα πει; Ήρθαν οι Έλληνες να δουν όλα τα βιβλία μας, αλλά εμείς δεν κοιτάμε τα δικά τους; Πως θα το πει στη χώρα του αυτό; Αναγνωρίζουμε τα ίδια δικαιώματα και τα αναγνωρίζουμε χωρίς κανένα φόβο, γιατί δεν έχουμε εμείς τέτοια πράγματα. Εμείς δεν έχουμε χάρτες που συμπεριλαμβάνουμε τμήματα της χώρας τους στη δικιά μας χώρα, ενώ εκείνοι έχουν τέτοιους χάρτες. Δεν μας πειράζει λοιπόν να κοιτάξουν τους δικούς μας και εμείς τους δικούς τους. Από τους δικούς μας δεν προκύπτει ζήτημα. Είμαι εχθρός μιας φοβικής εξωτερικής πολιτικής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου