Κλειδωμένοι όλοι μέσα, κλειδαμπαρωμένες οι εκκλησιές, κλειστά τα σχολεία, πεταμένες στα σκουπίδια οι τελευταίες ελευθερίες, καταξεσκισμένα τα πλέον αυτονόητα δικαιώματα, στάχτη και μπούρμπερη στην οικονομία, ένας ολόκληρος λαός να βουλιάζει στον πανικό και την κατάθλιψη, κάποιοι ελάχιστοι που θέλουν να τιμήσουν τις πραγματικές γιορτές της πίστης και της πατρίδας, να διώκονται και να τρώνε ξύλο ως κοινοί εγκληματίες. Για να κυκλοφορούν από την άλλη μαζικά ποιοι; Κάτι απερίγραπτα ζόμπι, μια ολόκληρη ζωή αναίσχυντα γιουσουφάκια και δεκανίκια του συστήματος, τιμώντας - υποτίθεται - την ψευτογιορτή της αυτοφερόμενης ως δημοκρατίας τους. Και να κυκλοφορούν και κατ’ ουσίαν ανεμπόδιστα (γιατί το ότι έγιναν μερικές φασαρίες και κάτι προσαγωγές μετά τις 2 το μεσημέρι για ξεκάρφωμα και υπό το βάρος του έως τότε παλλαϊκού διαδικτυακού γιουχαΐσματος, αυτά δεν ξεγελούν κανέναν). Αλλά βέβαια δεν είναι η δική τους η πιο μεγάλη ντροπή. Δεν είναι ούτε καν του αισχρού και ξεφτιλισμένου καθεστώτος, που δεν χάνει ούτε ευκαιρία να μας δείξει νυχθημερόν και με τον πιο επιδεικτικό και ξετσίπωτο τρόπο το μισελληνικό κι αντίχριστό του πρόσωπο. Η πιο μεγάλη ντροπή είναι η δική μας. Που τους κοιτάμε ακόμη αποχαυνωμένοι και απαθείς. Που τους αφήνουμε να μας αποτελειώνουν ανενόχλητοι…Μέχρι και ο Μητσοτάκης κατέθεσε στεφάνι ενώ στις 25 Μάρτη και 28η Οκτώβρη τίποτα