ΠΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΝΕΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ - ΙΟΥΛΙΑΝΟ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΙΑΝΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ - ΤΟ ΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΟ ΠΛΗΡΩΜΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ - Ο ΔΙΩΓΜΟΣ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ - ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ - ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΟΥ ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟΥ ΚΑΙ ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ Π.Σ.Ε .ΠΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΝΕΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ
Ἡ τροποποίηση ἡμερολογίου κατέχοντος τὴν ἀπόλυτη ἀκρίβεια τοῦ χρόνου εἶναι τελείως ἀδύνατη, διότι τὸ μέσον μῆκος τοῦ τροπικοῦ ἔτους δὲν εἶναι ἐπακριβῶς καθορισμένο. Κατὰ συνέπεια οὔτε τὸ Ἰουλιανὸ (Παλαιὸ) ἡμερολόγιο οὔτε τὸ Γρηγοριανὸ (Νέο) ἡμερολόγιο κετέχουν τὴν λεγόμενη ἀστρονομικὴ * ἀκρίβεια.
Τὸ Ἰουλιανὸ (Παλαιό) ἡμερολόγιο καθιερώθηκε τὸ 46 π.Χ. ἀπὸ τὸν Ἰούλιο Καίσαρα, ὁ ὁποῖος, βρίσκοντας σὲ μεγάλη σύγχυση τὸ χρονομετρικὸ σύστημα τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας, προσεκάλεσε ἀπὸ τὴν Ἀλεξάνδρεια, τὸν Ἕλληνα ἀστρονόμο Σωσιγένη, γιὰ τὴν μεταρρύθμιση τοῦ ἡμερολογίου.
Ὁ Σωσιγένης διώρθωσε τὴν ὑπάρχουσα ἀνωμαλία μὲ τὴν παρεμβολὴ 85 ἡμερῶν στὸ ἔτος 44 π.Χ.. Κατά τό Ἰουλιανὸ ἡμερολόγιο τὸ ἔτος, διαρκεῖ 365 ἡμέρες καὶ 6 ὥρες, ἔτσι καθώρισε τὸ ἡμερολόγιο νὰ ἀποτελεῖται ἀπὸ περίοδο 4 ἐτῶν, ἐκ τῶν ὁποίων τὰ πρῶτα 3 ἔτη νὰ ἔχουν 365 ἡμέρες, καὶ τὸ τέταρτο 366, ὀνομαζόμενο δίσεκτο, ἐκ τοῦ ὅτι, ἡ ἐπὶ πλέον μία ἡμέρα, τοποθετεῖται στὴν 6η πρὸ τῶν Καλενδῶν τοῦ Μαρτίου, μεταξὺ 24ης καὶ 25ης Φεβρουαρίου, καλούμενη δὶς ἕκτη. («Ἡ διάσπασις τῆς Ὀρθοδοξίας», Ἰ. Βώκου).
Τὸ ἔτος 1582 ὁ Πάπας Γρηγόριος ΙΓ΄(ὁ γνωστὸς γιὰ τὴ νύκτα τοῦ Ἁγίου Βαρθολομαίου, τὰ Γρηγοριανὰ μέλη καὶ τὶς Γρηγοριανὲς χορωδίες), συνεργάσθηκε μὲ τὴν Ἑβραία Μασόνο ἀστρολόγο Ἐλισάβετ Ἄχιλες καὶ τὸν ἐπίσης Ἑβραῖο δημοσιογράφο Μόρρες, καὶ συνέταξαν ΝΕΟ ἡμερολόγιο μὲ 13 ἡμέρες* διαφορὰ ἀπὸ τὸ Πάτριο Ἰουλιανό. Τὸ Νέο ἡμερολόγιο ὀνομάσθηκε «Γρηγοριανό», ἐπειδὴ πρῶτος ὁ Πάπας Γρηγόριος ΙΓ΄ τὸ εἰσήγαγε στὴν Δυτικὴ «Ἐκκλησία» τὴν 24η Φεβρουαρίου 1582, ἀφοῦ πρῶτα, αὐτοβούλως, κατήργησε τὸ Ἰουλιανὸ ἡμερολόγιο, τὸ ὁποῖο ἴσχυε μέχρι τότε.
Οἱ Καθολικοὶ τῶν Ἰονίων νήσων καὶ τῶν Κυκλάδων, μὴ θέλοντες νὰ διαφωνήσουν μὲ τοὺς ὁμογενεῖς τους Ὀρθόδοξους, δήλωσαν ὅτι ἀδυνατοῦν νὰ δεχθοῦν τὴν μεταρρύθμιση τοῦ Πάπα. Ἀποστολὴ τῶν Βενετῶν ὑπὸ τὸν Ι. Μοροζίνη πρὸς τὸν Πατριάρχη Ἱερεμία τὸν Β΄ ἔμεινε ἄνευ ἀποτελέσματος καὶ κατόπιν τούτου ὁ δόγης Ν. Δαπόντε, ἀναγκάστηκε τὴ 19η Αὐγούστου 1587, νὰ ὑπογράψει διάταγμα (τὸ πρωτότυπο σώζεται στὴ Λατινικὴ Ἐπισκοπὴ Κερκύρας), διὰ τοῦ ὁποίου......
-------------------------------------------------------
* Διότι τὸ ἔτος διαρκεῖ 365 ἡμέρες καί 5 ὥρες, 49 λεπτά καί 12 δευτερόλεπτα. Ὁ Ἃγιος Νικόδημος λέγει: «Ἡ ἰσημερία μέ τό Ἰουλιανό πράγματι ἔμεινε πίσω 11 ἡμέρες. Ἀλλά ἔπρεπε κατὰ τόν Χρυσόστομο: «νὰ προτιμήσουν καὶ οἱ Λατίνοι τὴν συμφωνία καὶ ἕνωση τῆς Ἐκκλησίας περισσότερο ἀπὸ τὴν παρατήρηση τῶν χρόνων »!. (Πηδ. σελ.9). Οἱ ἀστρολόγοι τοῦ Πάπα πρόσθεσαν ὂχι 11 ἀλλά 13 ἡμέρες, διότι αὐτός, εἶναι ὁ ἱερὸς ἀριθμὸς τῆς μαγείας.
.....διετάσσοντο οἱ Καθολικοί, οἱ διαμένοντες στὶς Ἑλληνικὲς νήσους νὰ ἀκολουθήσουν τὸ Ἰουλιανὸ ἡμερολόγιο τῶν Ὀρθοδόξων. (Ἐγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαροὺς τομ.7, σελ.215).
Ἔκτοτε τὸ Παπικὸ ἡμερολόγιο ἐδέχθησαν οἱ Γερμανοὶ τὸ 1700, οἱ Ἄγγλοι τὸ 1752 καὶ οἱ Σουηδοὶ τὸ 1953. Μετὰ τὴν εἰσαγωγὴ τοῦ Νέου - Παπικοῦ ἡμερολογίου ἡ Δυτικὴ «Ἐκκλησία» ἐζήτησε ἐγγράφως ἀπὸ τὴν Ἀνατολικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, τὴν “συμμόρφωσή” της πρὸς τὸ Νεὸ ἡμερολόγιο, ἀπὸ τὸ ἔτος 1582, ἀνεπιτυχῶς.
Ὁ τότε Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Ἱερεμίας Β΄ καταδίκασε τὴν καινοτομία τοῦ Νέου - Παπικοῦ ἡμερολογίου συνοδικῶς σὲ τρεῖς Πανορθόδοξες Συνόδους τὸ 1583, τό 1587 καὶ τό 1593, στὸν Ναὸ τῆς Θεοτόκου Παραμυθίας Κων/πόλεως, εἰς τήν ὁποίαν παρευρέθησαν ἀντιπρόσωποι ἀπ’ ὃλα τά Ὀρθόδοξα Πατριαρχεία: ὁ Πατριάρχης Ἀντιοχείας Ἰωακείμ, ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων Σωφρόνιος, ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας Μελέτιος, καί ἀντιπρόσωπος τοῦ Πατριάρχη Ρωσίας. Κατόπιν σχολαστικῆς ἔρευνας καὶ μελέτης, ὄχι μόνον ἀπέρριψαν τὸ Γρηγοριανὸ ἡμερολόγιο, ἀλλὰ ἐν ἐνὶ στόματι καὶ οἱ τρεῖς Σύνοδοι τὸ βρῆκαν ὅλως ἀσύμφωνο καὶ ἀσυμβίβαστο μὲ τὴν Ὀρθοδοξία καὶ τὸ ὀνόμασαν «Παγκόσμιο σκάνδαλο καὶ ὑπαγόρευμα τοῦ διαβόλου»! («Ἡ ἀλήθεια περὶ Ἐκκλ. Ἡμερολογίου», Γρ. Εὐστρατιάδου).
Ἐπίσης, τὸ 1848, ἐπὶ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Ἀνθίμου Στ΄, ἀναθεματίστηκε τὸ Νέο - Παπικὸ ἡμερολόγιο, δι’ ἐγκυκλίου, ἡ ὁποία μεταξὺ ἄλλων ἀναφέρει: «Κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας ἣν παρελάβομεν ἄδολον, παρὰ τηλικούτων ἀνδρῶν (Ἁγίων Πατέρων), ἀποστρεφόμενοι πάντα νεωτερισμὸν ὡς ὑπαγόρευμα τοῦ Διαβόλου. Ὁ δεχόμενος νεωτερισμὸν κατελέγχει ἐλλειπῆ τὴν κεκηρυγμένην Ὀρθόδοξον Πίστιν. Ἀλλ’ αὓτη πεπληρωμένη ἤδη ἐσφράγισται, μὴ ἐπιδεχομένη μήτε μείωσιν, μήτε αὔξησιν, μήτε ἀλλοίωσιν, ἥν τε ὁ νοῶν καὶ ὁ τολμῶν ἢ πρᾶξαι, ἢ συμβουλεῦσαι, ἢ διανοηθῆναι τοῦτο, ἤδη ἠρνήθη τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ, ἤδη ἑκουσίως καθυπεβλήθη εἰς τὸ αἰώνιον ΑΝΑΘΕΜΑ, διὰ τὸ βλασφημεῖν τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, ὡς δῆθεν μὴ ἀρτίως λαλῆσαν ἐν ταῖς Γραφαῖς καὶ Οἰκουμενικαῖς Συνόδοις... Ἅπαντες οὒν οἱ νεωτερίζοντες ἢ αἱρέσει, ἢ σχίσμασι, ἑκουσίως ἐνεδύθυσαν ΚΑΤΑΡΑΝ ὡς ἱμάτιον (Ψαλμ.186: 17), κἄν τε Πάπαι, κἄν τε Πατριάρχαι, κἄν τε κληρικοί, κἄν τε λαϊκοί, κἄν Ἄγγελος ἐξ Οὐρανοῦ».
Ἡ ἐγκύκλιος ὑπεγράφη ἀπὸ ὃλα τὰ Ὀρθόδοξα Πατριαρχεῖα:
† ΑΝΘΙΜΟΣ Ἐλέῳ Θεοῦ Ἀρχιεπίσκοπος Κων/πόλεως Νέας Ρώμης καὶ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης
† ΙΕΡΟΘΕΟΣ Ἐλέῳ Θεοῦ Πάπας καὶ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας καὶ πάσης γῆς Αἰγύπτου
† ΜΕΘΟΔΙΟΣ Ἐλέῳ Θεοῦ Πατριάρχης Ἀντιοχείας
† ΚΥΡΙΛΛΟΣ Ἐλέῳ Θεοῦ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων Καὶ αἱ περὶ αὐτοὺς Ἱεραὶ Σύνοδοι. (Ἡ ἐγκύκλιος ἐλήφθη ἐκ τῆς βιβλιοθήκης τῆς Ἱερ. Μ. Καρακάλου, Ἁγ. Ὅρους).
Τὸ ἔτος 1902 ὁ Λατινόφρων Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Ἰωακείμ Γ΄, ζήτησε τὴν γνώμη τῶν 21 Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν, ὅπως μελετήσουν καλῶς, τὸ ἂν συμφωνεῖ τὸ Νεὸ ἑορτολόγιο μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Ἀνατολικὴ Ἐκκλησία. Καί οἱ 21 Ἐκκλησίες ἀπάντησαν, ΟΧΙ.
Στὴν ἐγκύκλιο τοῦ 1904, μεταξὺ ἄλλων, ἀναφέρονται τὰ ἑξῆς: «Τοῦτο γὰρ γνώρισμα Ὀρθοδοξίας... τὸ μὴ κινεῖν ὅρια αἰώνια, ἄτινα οἱ Πατέρες ἡμῶν ἔθεντο... τὸ δὲ ὑπερπηδῆσαι 13 ἡμέρας... ἀνόητον καὶ ἄσκοπον εἶναι». («Δογματικὰ καὶ Συμ. μνημεῖα τῆς Ὄρθοδόξου Καθ. Ἐκκλ.», Καθ. Ἰ. Καρμίρη, σελ.22).
Τὸ ἔτος 1923 ἡ Κυβέρνηση τοῦ Βασιλείου τῆς Ἑλλάδος καὶ ἡ Ἱερὰ Σύνοδος, ὅρισαν ἐπιτροπὴ, ἡ ὁποία θὰ μελετοῦσε τὸ ζήτημα τῆς μεταρρυθμίσεως τοῦ ἡμερολογίου καὶ θὰ ὑποδείκνυε τὸν προσφορώτερο τρόπο τῆς μεταβολῆς του, σύμφωνα πρὸς τὶς ἀνάγκες τῆς χώρας, ἐν ἁρμονία πρὸς τὶς διατάξεις τῆς Ἐκκλησίας.
Ἡ ἐπιτροπὴ ἀπετελεῖτο ἐκ τῶν:
Γ. Ν. Κοφινᾶ Ὑπουργοῦ Οἰκονομικῶν.
Δ. Αἰγινήτου καθηγητοῦ Παν/μίου Ἀθηνῶν καὶ διευθ/ντοῦ Ἀστεροσκοπείου.
Χρυσόστομου Παπαδόπουλου Ἀρχιμανδρίτου καὶ καθηγητοῦ Παν/μίου Ἀθηνῶν.
Π. Τσιτσεκλῆ δικηγόρου καὶ Α. Ἀλεβιζάτου καθηγητοῦ Παν/μίου Ἀθηνῶν καὶ τμηματάρχου τοῦ Ὑπουργείου τῶν Ἐκκλησιαστικῶν.
Ἡ ὡς ἄνω ἐπιτροπὴ κατόπιν ἔρευνας καὶ ἐμπεριστατωμένης μελέτης, συσκεφθεῖσα μεταξὺ ἄλλων, στὴν ἔκθεσή της ἀπάντησε ὡς ἑξῆς: «Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ὡς καὶ αἱ λοιπαὶ Ὀρθόδοξοι Αὐτοκέφαλοι Ἐκκλησίαι ἂν καὶ ἀνεξάρτητοι, ἐσωτερικῶς, εἶναι ὅμως στενῶς συνδεδεμέναι πρὸς ἀλλήλας καὶ ἡνωμέναι διὰ τῆς ἀρχῆς τῆς πνευματικῆς ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίας, ἀποτελοῦσα μίαν καὶ μόνην τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν καὶ συνεπῶς οὐδεμία τούτων δύναται νὰ χωρισθῆ τῶν λοιπῶν καὶ ἀποδεχθῆ ΝΕΟ ἡμερολόγιο, χωρὶς νὰ καταστῆ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΗ ἔναντι τῶν ἄλλων»!
Ὁλόκληρη ἡ ἔκθεση, ὡς συνημμένο σχέδιο νόμου, ὑπεβλήθη ὑπὸ τὴν ἔγκριση τοῦ Ὑπουργικοῦ Συμβουλίου καὶ κατόπιν ὁ τότε βασιλεὺς Γεώργιος Β΄ ὑπέγραψε καὶ ἐξέδωσε σχετικὸ βασιλικὸ διάταγμα, στὸ ὁποῖο μεταξὺ ἄλλων ἀναφέρονται καὶ τὰ ἑξῆς:
- «Ἀπὸ τῆς 16ης Φεβρουαρίου 1923 καθ’ ἅπασαν τὴν Ἑλλάδα ἀντικαθίσταται ἐν ταῖς πολιτικαῖς ἐν γένει σχέσεις τὸ ἰσχύον ἤδη Ἰουλιανὸν ἡμερολόγιο διὰ ΝΕΟΥ τοιούτου, ὅπερ ἀποκαλεῖται ΠΟΛΙΤΙΚΟΝ ἡμερολόγιον.
- Διατηρεῖται ἐν ἰχύι τὸ Ἰουλιανὸν ἡμερολόγιον ὅσον ἀφορᾶ ἐν γένει τὴν Ἐκκλησίαν καὶ τὰς θρησκευτικάς ἑορτές.
- Ἡ Ἐθνικὴ Ἑορτὴ τῆς 25ης Μαρτίου καὶ πᾶσαι αἱ κατὰ τοὺς κειμένους νόμους ἐορτάσιμοι καὶ ἑξαιρετέαι ἡμέραι ρυθμίζονται κατὰ τὸ Ἰουλιανὸν ἡμερολόγιον». (Ἐφ. Κυβ. 25/1/1923, τεῦχ. 1ο, Ἀρ. Φυλ. 24, Νομ. Διατ. 2, σελ. 160, § 3, § 4, § 8).
Ἡ μὲν Πολιτεία λοιπόν, καλεῖται νὰ τηρήσει τὸ Νέο Γρηγοριανὸ ἡμερολόγιο, ἡ δὲ Ἐκκλησία ὀφείλει νὰ διατηρεῖ τὶς θρησκευτικὲς Ἑορτὲς μὲ τὸ Πάτριο Ἰουλιανὸ ἡμερολόγιο.
Τὸ βασιλικὸ αὐτὸ διάταγμα δὲν τὸ ἐφήρμοσε ἡ τότε ἐπαναστατικὴ Κυβέρνηση, οὔτε ἀνεκλήθη. Ἔμεινε καὶ μένει ἀνεφάρμοστο, ἀπὸ ὅλες τὶς μετέπειτα Κυβερνήσεις ἕως σήμερα.
Βλέπουμε λοιπόν, ὅτι ἀπὸ τὸ 1582 ποὺ ἐμφανίσθηκε τὸ ἡμερολόγιο τοῦ Πάπα Γρηγόριου ΙΓ΄, ἕως τὸ 1924 ποὺ παρανόμως τὸ εἰσήγαγαν στὴν Ἐκκλησία πέρασαν 342 ἔτη.
Ἐντὸς αὐτοῦ τοῦ διαστήματος, ἑπτὰ φορὲς ἐξετάσθηκε καὶ ἰσάριθμες καταδικάσθηκε ὡς ἀσύμφωνο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, τόσο ἀπὸ τοὺς Ἐκκλησιαστικοὺς Ὀρθόδοξους ἡγέτες, ὅσο καὶ ἀπὸ κορυφαίους ἐπιστήμονες ἀλλὰ καὶ τὸν ἀνώτατο ἄρχοντα τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας τὸν βασιλέα Γεώργιο Β΄.
Ἡ εἰσαγωγὴ τοῦ Παπικοῦ ἡμερολογίου στὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἔγινε μονομερῶς, ἀντορθοδόξως καὶ αὐθαιρέτως ὑπὸ τοῦ Μελέτιου Μεταξάκη καὶ ἄλλων 6 Ἀρχιερέων, καί παρὰ τὴν ἀντίθετη γνώμη τῶν Πατριαρχείων Ἱεροσολύμων, Ἀλεξανδρείας, Ἀντιοχείας, Ρωσίας, τῶν Αὐτοκέφαλων Ὀρθόδοξων Ἐκκλησιῶν, καθώς καί τῶν Ἱερῶν Μονῶν τοῦ Ἁγίου Ὅρους.
Ὁ Μελέτιος Μεταξάκης τό 1918, ἐξελέγη Μητροπολίτης Ἀθηνῶν (δὲν εἶχε ἀκόμη δοθεῖ ὁ τίτλος τοῦ Ἀρχιεπισκόπου), στήν θέση τοῦ τότε Ἀθηνῶν Θεόκλητου Α΄ (ὁ Μητροπολίτης ποὺ εἶχε ὀργανώσει τὸ ἀνάθεμα κατὰ τοῦ Βενιζέλου). Παρέμεινε Προκαθήμενος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μέχρι τὸ 1920 ὅταν, μετὰ τὶς ἐκλογὲς τοῦ Νοεμβρίου, μὲ εἰδικὸ βασιλικὸ διάταγμα τῆς τότε κυβέρνησης Ράλλη, ἐπανῆλθε στὸ θρόνο τῶν Ἀθηνῶν ὁ Θεόκλητος Α΄. Ὁ Μεταξάκης, διαμαρτυρόμενος γιὰ τὴν ἀντικατάστασή του, μετέβη στὶς ΗΠΑ, ὅπου παρέμεινε, ὡς Μητροπολίτης Ἀθηνῶν (!), ἕως τὴν ἐκλογή του σὲ Πατριάρχη Κων/πόλεως, τό Νοέμβριο τοῦ 1921.
Στήν 18μηνη Πατριαρχία του (Ἰανουάριος 1922- Ἰούλιος 1923), ὁ Μεταξάκης ὀργάνωσε Πανορθόδοξο Συνέδριο μέ τήν βοήθεια ἄλλων 6 Ἀρχιερέων, μὲ θέμα: «Τὴν εἰσαγωγή τοῦ Νέου - Παπικοῦ ἡμερολογίου», προκαλώντας ἀντιδράσεις καί ἀπό μέλη τῆς Συνόδου καί ἀπό τούς ὁμογενεῖς τῆς Κων/πόλεως. («Οἱ Πατριάρχες τῆς Κων/πόλεως», ἔκδ. Ἀπογευματινὴ, σελ.276-278).
«Ὁ Πατριάρχης Μελέτιος Μεταξάκης ἐδάρη ὑπὸ ὁμογενῶν τῆς Κων/πόλεως οἱ ὁποῖοι εἰσῆλθαν μία νύκτα στὸν θάλαμό του καὶ ἐν συνέχεια τὸν ἔσυραν καὶ τὸν ἐξέβαλαν τοῦ Πατριαρχείου. Διεσώθη ὑπὸ Ἀγγλο-Γαλλικῆς Ἀστυνομικῆς δυνάμεως. Οἱ ὡς ἄνω ὅμως ζηλωταὶ παλαιοημερολογῖται τοῦ παρήγγειλαν νὰ μὴν ἐλπίζη ὅτι θὰ τὸν σώση ἡ Ἀγγλο-Γαλλικὴ φρουρά του, διότι αὐτοὶ θὰ τὸν ἐπισκεφθοῦν καὶ πάλι καὶ αὐτὴ τὴ φορά, διὰ νὰ τὸν θανατώσουν. Τότε ὁ Πατριάρχης φοβήθηκε καὶ ζήτησε προστασία ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ Κυβέρνηση, ἔλαβε ὅμως τὴν ἀπάντησε ὅτι, ἒφ΄ ὅσον δὲν τὸν δέχεται τὸ ποίμνιό του θὰ πρέπει νὰ ἀπέλθη ἐκ τῆς Κων/πόλεως. Καὶ πράγματι ἀπελθών ἔφθασε εἰς τὴν Ἑλλάδα καὶ κατώκησε εἰς Κηφισσίαν». («Τὸ νέο Παπικὸ ἡμερολόγιο καὶ οἱ καρποὶ αὐτοῦ». Ἀρχιμ. Φ. Ζερβάκου).
Στὴν θέση τοῦ Μητροπολίτη Ἀθηνῶν ὁ Μεταξάκης παρέμεινε ἀπὸ τό 1923 ἔως τό 1926, ὅποτε ἐξελέγη Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας. Μετὰ τὴν ὑπογραφὴ τῆς Συνθήκης τῆς Λωζάνης (Ἰούλιο 1923), ἀπό τόν Ἐλευθέριο Βενιζέλο ἐκ μέρους τῆς Ἑλλάδος, καὶ τὸν Ἰσμὲτ Ἰνονοῦ ἐκ μέρους τῆς Τουρκίας, ὁ Μεταξάκης (στενός φίλος καί συνεργάτης τοῦ Βενιζέλου), ἀποσύρθηκε στὸ Ἅγιον Ὅρος, ἀπ’ ὅπου τὴν 20η Σεπτεμβρίου 1923 ὑπέβαλε τὴν παραίτησή του ἀπὸ τὸν Πατριαρχικὸ θρόνο καὶ ἐγκαταστάθηκε στὴν Κηφισιὰ ὡς Μητροπολίτης Ἀθηνῶν.
Σὲ συνεργασία μέ τόν Χρυσόστομο Παπαδόπουλο καί μέ τήν πολιτεία, διὰ τῆς βίας, εἰσήγαγαν τὸ ΝΕΟ – Παπικὸ ἡμερολογίο στὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, στίς 10 Μαρτίου τοῦ 1924, κάνοντας την σχισματικὴ, ἔναντι τῶν ὑπολοίπων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν. Τήν 10η Μαρτίου 1924 ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος διασπάστηκε.
Ἡ μία μερίδα τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, συνέχισαν τὴν μακραίωνη παράδοση τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἑόρτασε τοὺς Ἁγίους τῆς 10ης Μαρτίου.
Καὶ ἡ ἄλλη μερίδα τῶν Χριστιανῶν, θεώρησε τὴν ἀλλαγὴ ὡς ἐπιστημονικὸ ἐπίτευγμα ἀκριβείας καὶ ἑόρτασε τοὺς Ἁγίους τῆς 23ης Μαρτίου, καταπατώντας τοὺς Θείους καὶ Ἱεροὺς Κανόνες, τὶς ἀποφάσεις τῶν τριῶν Πανορθοδόξων Συνόδων, τὴν γνώμη τῶν λοιπῶν Ὀρθόδοξων Πατριαρχείων καὶ τοὺς λόγους τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «Στήκετε καὶ κρατεῖτε τὰς παραδόσεις». (Β΄ Θεσ. 2: 15).
Ἡ τότε Κυβέρνηση Γονατά, εἰσήγαγε τὸ Νέο-Παπικὸ ἡμερολόγιο καὶ βοηθούμενη ὑπὸ τῶν ὀργάνων τῆς πολιτείας, ἄρχισε τὸν βάναυσο διωγμό, ὅσων ἐπέμεναν νὰ ἀκολου-θοῦν τὸ Ὀρθόδοξο Ἐκκλησια-στικό, Ἰουλιανὸ (Παλαιὸ) ἡμερολόγιο, στὶς θρησκευτι-κές τους λειτουργίες.
Οἱ ναοὶ ποὺ ἀκολουθοῦσαν τὸ Παλαιὸ ἡμερολόγιο κλειστήσαν καὶ σφραγίσθησαν, οἱ Ἱερεῖς ἀποσχηματίζονταν καὶ οἱ πιστοὶ διαλύοντο βιαίως, ὑφιστάμενοι ταπείνωση τῆς ἀνθρώπινης καὶ θρησκευ-τικῆς τους ἀξιοπρέπειας!
Οἱ καινοτόμοι εἶπαν ὅτι, ἐπρόκειτο ἁπλῶς καὶ μόνον γιὰ τὴν προσθήκη 13 ἡμερῶν, ἐνῶ ἐπρόκειτο γιὰ ἀνατροπὴ καὶ ΔΙΑΣΠΑΣΗ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, καὶ ἐντέχνως τέθηκε σὲ ἐφαρμογὴ ἡ προπαγάνδα ὅτι, στὸ Παλαιὸ ἡμερολόγιο παραμένουν μόνον οἱ ὀπισθοδρομικοὶ καὶ οἱ ἀμόρφωτοι, πού συκοφαντοῦνται καί ὡς ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ!
- Ὁ Μελέτιος Μεταξάκης, ἦταν μασόνος 33ου βαθμοῦ, ὅπως ἀναφέρεται στό μασονικό περιοδ. «ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ», τευχ.35, σελ. 13-14. Ἰδού ἡ διαδοχή τῶν Νεοημερολογιτῶν, ἐκ τῆς μασονίας!
Ο Διωγμός των ορθοδόξων του ακαινοτομήτου πληρώματος της εκκλησίας του κυρίου ημών Ιησού Χριστού....
«Λέγουν οἱ καινοτόμοι ὅτι, ἀκολουθώντας τὸ Ἰουλιανὸ (Παλαιὸ) ἡμερολόγιο θὰ ἔλθει καιρὸς ὅπου ὁ Χειμώνας θὰ γίνει θέρος καὶ τὸ θέρος Χειμώνας! Κατὰ τὴν παράδοση ὅμως τῆς Ἐκκλησίας μας, καὶ ὄχι τῆς μυθολογίας τῶν αἱρετικῶν, βλέπουμε ὅτι:
• Πρὸ 2010 ἐτῶν ἔγινε ὁ Εὐαγγελισμὸς τῆς Θεοτόκου μῆνα Μάρτιο ἄρτιο (31 ἡμέρες) καὶ μὲ ἰσημερία.
• Ἡ ἔξοδος ἐκ τῆς Αἰγύπτου ἔγινε πρὸ 3610 ἐτῶν μῆνα Μάρτιο ἄρτιο καὶ μὲ ἰσημερία.
• Ὁ Κατακλυσμὸς ἔγινε πρὸ 5310 ἐτῶν, μῆνα Μάρτιο ἄρτιο καὶ μὲ ἰσημερία. Καὶ τέλος βλέπουμε ὅτι:
• Ὁ Θεὸς δημιούργησε τὸν κόσμο πρὸ 7553 ἐτῶν καὶ ἦταν μῆνας Μάρτιος ἄρτιος καὶ μὲ ἰσημερία. Ἀφοῦ λοιπὸν ὁ Μάρτιος μῆνας ἀρχίζει πρὸ 7553 ἐτῶν (Κόσμο-γένεσις) καὶ ἐξακολουθεῖ μέχρι καὶ σήμερα νὰ εἶναι ἄρτιος καὶ μὲ ἰσημερία, δὲν εὐσταθοῦν τὰ παραληρήματα τῶν καινοτόμων, ὅτι ὁ Χειμώνας θὰ γίνει Καλοκαίρι καὶ τὸ Καλοκαίρι Χειμώνας. Ἐὰν ἀπὸ τῆς ἐποχῆς τοῦ Χριστοῦ μέχρι σήμερα χάθηκαν 13 ἡμέρες, ἀπὸ κτίσεως κόσμου μέχρι σήμερα ὁ Μάρτιος θὰ ἔπρεπε νὰ ἔχει χάσει τὴν ἰσημερία του. Ἄλλο παράδειγμα εἶναι τὸ ἑξῆς:
• Πρὸ 4000 περίπου ἐτῶν οἱ ἀρχαῖοι εἰδωλολάτρες ἐώρταζαν τὴν 1η Μαΐου, ὡς πρώτη ἡμέρα τῆς ἀνοίξεως, ἀλλὰ καὶ σήμερα μὲ τὸ Ἰουλιανὸ - Παλαιὸ ἡμερολόγιο πανηγυρίζουμε καὶ ἑορτάζουμε τὴν 1η Μαΐου, ὡς πρώτη ἡμέρα τῆς ἀνοίξεως. Κατὰ συνέπεια τὴν πλάνη τῶν νεωτεριστῶν ὁμολογοῦν καὶ αὐτὰ τὰ στοιχεῖα τῆς φύσεως, καθόσον ὁ Μάϊος, θὰ ἔπρεπε νὰ εἶχε ἤδη φύγει ἀπὸ τὴν Ἄνοιξη καὶ τὴν θέση τοῦ Μαΐου νὰ τὴν ἔχει καταλάβει ὁ Ἀπρίλιος. («Ποιὰ ἡ διαφορὰ μεταξὺ Παλαιοῦ καὶ Νέου Ἡμερολογίου», Κ. Λαχανά).
Στὸ Ἰουλιανὸ (Παλαιὸ) ἡμερολόγιο, ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς ἔχει ρυθμίσει τὸ ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ τῆς Ἐκκλησίας, τὸ ὁποῖο ἐγκολπώθηκαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες.
1. Στὸ Λευιτικόν, ὁ Θεὸς ὁρίζει διὰ τοῦ Μωυσέως τὶς ἑορτὲς τῶν Ἰσραηλιτῶν: «...τοῦ μηνὸς τοῦ ἑβδόμου, μιᾷ τοῦ μηνὸς ἔσται ὑμῖν ἀνά-παυσις, μνημόσυνον σαλπίγγων, κλητὴ ἁγία ἔσται ὑμῖν». (Λευιτ. ΚΓ΄24 ). Ὁ 7ος μῆνας ὁ Ἐλούλ τῶν Ἑβραίων, εἶναι ὁ δικός μας Σεπτέμβριος, ἔτσι ὁρίζει ὁ Θεὸς τὴν 1η Σεπτεμβρίου ἑορτή. Ὡς γνωστόν, χρονολογικὴ μονάδα ἐν χρήσει στὴν Ἐκκλησία εἶναι ἡ Ἴνδικτος, δηλ. κύκλος 15 ἐτῶν τὰ ὁποία ἀρχίζουν τὴν 1η Σεπτεμβρίου. Ἡ 1η Σεπτεμβρίου εἶναι ἡ ἀρχὴ τῆς Ἰνδίκτου τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους, τὴν ὁποία κηρύττει ὁ Χριστὸς: «ἐνιαυτὸν τοῦ Κυρίου δεκτόν». (βλπ. Μέγα Ὡρολόγιον 1η Σεπτεμβρίου).
2. «Καὶ ἐλάλησε Κύριος πρὸς Μωυσῆν λέγων• λάλησον τοῖς υἱοῖς Ἰσραὴλ λέγων• τῇ πεντεκαιδεκάτῃ τοῦ μηνὸς τοῦ ἑβδόμου τούτου ἑορτὴ σκηνῶν ἑπτὰ ἡμέρας τῷ Κυρίῳ. Καὶ ἡ ἡμέρα ἡ πρώτη ἡ κλητὴ ἁγία». (Λευιτ. ΚΓ΄33-35). Δηλ. ἡ ἑορτὴ τῆς Σκηνοπηγίας, ἡ ὁποῖα διαρκοῦσε 8 ἡμέρες καὶ ἦταν εἰς ἀνάμνησιν τῆς διαμονῆς τῶν Ἑβραίων σὲ σκηνὲς μετὰ τὴν ἔξοδό τους ἐξ Αἰγύπτου, καί ἀντιστοιχεῖ ἀπὸ 15-22 τοῦ δικοῦ μας μηνὸς Σεπτεμβρίου. Ὅταν λοιπόν, κατὰ τὴν 23η Σεπτεμβρίου τελείωσε ἡ ἑορτὴ τῆς Σκηνοπηγίας, ἐγένετο ἡ Σύλληψις τοῦ Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου: «Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ ἱερατεύειν αὐτὸν (τὸν Ζαχαρίαν) ἐν τῇ τάξει τῆς ἐφημερίας αὐτοῦ ἔναντι τοῦ Θεοῦ... εἰσελθών εἰς τὸν ναὸν τοῦ Κυρίου... ἐταράχθη Ζαχαρίας ἰδών.... εἶπε δὲ πρὸ αὐτὸν ὁ Ἄγγελος· μὴ φοβοῦ Ζαχαρία...». (Λουκ.Α΄8-24).(βλπ. Μηνολόγιο Μ. Ὡρολογίου, 23η Σεπτεμβρίου).
•Ἡ 23η Σεπτεμβρίου εἶναι λοιπὸν ἡ ἑορτὴ τῆς Συλλήψεως τοῦ Τιμίου Προδρόμου ὁρισθεῖσα ὑπὸ τοῦ Θεοῦ, δι’ Ἀγγελικῆς ὀπτασίας.
•Μετά 9 μῆνες, κατὰ τὸν ἀμετάτρεπτο χρόνο τῆς διάρκειας τῆς κυήσεως, ἔχουμε τὴν Γέννηση τοῦ Τιμίου Προδρόμου. Τὴν 24η Ἰουνίου.
•Μετά 6 μῆνες ἀπὸ τῆς Συλλήψεως τοῦ Προδρόμου, δηλ. τὴν 25η Μαρτίου ἔχουμε τὸν Εὐαγγελισμὸ τῆς Θεοτόκου: «Ἐν δὲ τῷ μηνί, τῷ ἔκτῳ ἀπεστάλη ὁ Ἄγγελος Γαβριὴλ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ...». (Λουκ. Α΄26).
•Μετά 9 μῆνες, κατὰ τὸν ἀμετάτρεπτο χρόνο τῆς διάρκειας τῆς κυήσεως, ἔχουμε τὴν Γέννηση τοῦ Χριστοῦ, δηλ. τήν 25η Δεκεμβρίου. Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ἐγεννήθη καὶ ἐνεγγράφη μὲ τὸ Ἰουλιανὸ ἡμερολόγιο στὰ μητρῶα ἀρρένων, ἐπὶ Καίσαρος Αὐγούστου.
•Μετά 8 ἡμέρες ἀπὸ τὴν Γέννηση, κατὰ τὸν Μωσαϊκὸν νόμον, ἐγένετο ἡ Περιτομή, δηλ. τὴν 1η Ἰανουαρίου.
•Μετά 40 ἡμέρες ἀπὸ τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ ἡ Θεοτόκος μετέβη εἰς τὸν Ναὸ γιὰ τὶς εὐχές, δηλ. 2α Φεβρουαρίου τὴν Ὑπαπαντή.
Ὅπως βλέπουμε μὲ τὴν Σύλληψη τοῦ Τιμίου Προδρόμου, δηλ. τήν 23η Σεπτεμβρίου ἀρχίζει τὸ Χριστιανικὸ Ἑορτολόγιο, γιὰ τὶς ΑΚΙΝΗΤΕΣ ἑορτές, ὁριζόμενο ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Θεό. Ἂς δοῦμε ὅμως, τί γίνεται καὶ μὲ τὶς ΚΙΝΗΤΕΣ ἑορτές, δηλ. τὶς ἑορτὲς τοῦ Πασχαλίου:
1. Λέγει πάλι στὸ Λευιτικόν: «Ἐν τῷ πρώτῳ μηνὶ ἐν τῇ τεσσαρε-σκαιδεκάτῃ ἡμέρα τοῦ μηνός, ἀνὰ μέσον τῶν ἑσπέρων Πάσχα τῷ Κυρίω». (Λευιτ. ΚΓ΄ 5). Ἡ ἔξοδος τῶν Ἰσραηλιτῶν ἐγένετο τὸν 1ο μῆνα Ἀδάρ (ἑορτή Φουρείμ), τόν δικό μας Μάρτιο, ὁρίζει τὸ Πάσχα ὁ Θεός.
2. «Καὶ ἐν τῇ πεντεκαιδεκάτῃ ἡμέρα τοῦ μηνὸς τούτου ἑορτὴ τῶν ἀζύμων τῷ Κυρίω• ἑπτὰ ἡμέρας ἄζυμα ἔδεσθε. Καὶ ἡμέρα ἡ πρώτη κλητὴ ἁγία ἔσται ὑμῖν... καὶ ἀριθμήσετε ὑμῖν ἀπὸ τὴν ἐπαύριον τῶν σαββάτων... ἑπτὰ ἑβδομάδας ὁλοκλήρους, ἕως τὴν ἐπαύριον τῆς ἐσχάτης ἑβδομάδος ἀριθμήσατε πεντήκοντα ἡμέρας...καὶ καλέσετε ταύτην τὴν ἡμέραν κλητὴν ἁγία ἔσται ὑμῖν». (Λευιτ. ΚΓ΄6-21). Ὁρίζει ὁ Θεός τὴν Πεντηκοστή. Ὃλες οἱ ἑορτές στήν Ὀρθοδοξία ἒχουν ὁριστεῖ ἀπό τόν Θεό!
Στὴν Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, στὴ Νίκαια, τὸ 325 μ.Χ., οἱ 318 Θεοφόροι Πατέρες, ἔθεσαν τὶς βάσεις γιὰ συνεορτασμὸ τοῦ Πάσχα ἀπὸ ὅλους τούς Χριστιανούς καὶ κατ’ ἐπέκταση καὶ ὅλων τῶν ἄλλων ἑορτῶν, ἔτσι ὣστε νὰ διατηρῆται ἡ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας. Ὅρισαν τὸ Πασχάλιον ἀπὸ 22 Μαρτίου ἕως 25 Ἀπριλίου, μὲ τὸ Ἰουλιανὸ - Παλαιό ἡμερολόγιο, καί νὰ μὴ συμπίπτει, οὔτε νὰ γίνεται πρίν ἀπό τὸ Πάσχα τῶν Ἑβραίων.
Βλέπουμε λοιπὸν τὸ ἑξῆς παράδοξο. Τὰ 300 περίπου ἑκατομμύρια τῶν Ὀρθοδόξων, στὰ Ἱεροσόλυμα, τὸ Ἅγιον Ὅρος καὶ σὲ ὅλες τὶς Ὀρθόδοξες χῶρες, Ρωσία, Βουλγαρία κλπ., ἀκολουθοῦν τὸ Ἰουλιανὸ ἡμερολόγιο, ὅσον ἀφορᾶ τὶς θρησκευτικὲς ἑορτές. Καὶ ἡ Ἑλλαδικὴ Ἐκκλησία τοῦ ΝΕΟΥ Παπικοῦ ἡμερολογίου, τῶν 9 ἑκατομμυρίων Ὀρθοδόξων, ἔχει 2 ἡμερολόγια:
1. Ἓνα ἡμερολόγιο γιὰ τὶς ΚΙΝΗΤΕΣ ἑορτές, μὲ τὸ ὁποῖο οἱ καινοτόμοι, φοβούμενοι τά ΑΝΑΘΕΜΑΤΑ τῶν Ἱερῶν κανόνων, ἑορτάζουν τὸ Πάσχα συγχρόνως μὲ τὸ Ἰουλιανὸ - Παλαιὸ ἡμερολόγιο, τά Ἱεροσύλυμα, τό Ἅγιον Ὅρος καὶ ὅλη τὴν ὑπόλοιπη Ὀρθοδοξία, ἀλλὰ, μὲ 13 ἡμέρες διαφορὰ στὴν ἡμερομηνία. Διότι τὸ Ἅγιον φῶς βγαίνει μόνον μὲ τὸ Ἰουλιανὸ - Παλαιὸ ἡμερολόγιο, καὶ εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ τρία θαύματα πού γίνονται στὰ Ἱεροσόλυμα κάθε χρόνο, πρὸς ἐπιβεβαίωση τῆς ἀληθείας. Στὸ Νεὸ-Παπικὸ ἡμερολόγιο, κατὰ παράβαση τῶν Ἱερῶν Κανόνων, τὸ Πάσχα κυμαίνεται μέχρι τὶς 8 Μαΐου, μὲ ἀποτέλεσμα τὸν περιορισμὸ ἢ τὴν κατάργηση τῆς νηστείας τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, ὅπως ἔγινε τὸ 1975, διότι συνέπεσε ἡ ἑορτὴ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων μὲ τὴν ἑορτὴ τῶν Ἁγίων Πάντων! Αὐτό προσκρούει στὸν Κανόνα περὶ τῶν καθορισμένων νηστειῶν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ποὺ ὁρίζει ὅτι: «...κατὰ πᾶσαν τὴν οἰκουμένην τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησίαν, μίαν κατακολουθοῦσαν τάξει, τὴν νηστείαν ἐπιτελεῖν, καὶ ἀπέχεσθαι... εἰ μὲν Κληρικοὶ εἶεν, καθαιρείσθωσαν, εἰ δὲ λαϊκοί, ἀφοριζέσθωσαν». (Κανών ΝΣΤ΄ τῆς ΣΤ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου).
2. Καί τὸ Νέο – Παπικὸ ἡμερολόγιο μὲ τὸ ὁποῖο, ἑορτάζει τὶς ΑΚΙΝΗΤΕΣ ἑορτὲς, ἀλλά 13 ἡμέρες νωρίτερα, ἀπὸ τὴν πραγματικὴ ἡμέρα τοῦ γεγονότος (πχ. τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ κλπ.), τῆς κοιμήσεως ἢ τοῦ μαρτυρίου τῶν Ἁγίων, πού ἔγινε μὲ τὸ Ἰουλιανὸ - Παλαιὸ ἡμερολόγιο, ἀφοῦ αὐτὸ τὸ ἡμερολόγιο ἰσχύει ἀκόμα γιὰ ὅλους τούς Ὀρθόδοξους Χριστιανοὺς, σ’ ὅλο τὸν κόσμο, καὶ στὴν Ἑλλάδα ἲσχυε μέχρι τὸ 1924. Ἔτσι ἔχουμε πλήρη ΑΝΑΤΡΟΠΗ τῆς Ἐκκλησιαστικῆς τάξεως, στὴν ἀνάγνωση τῶν περικοπῶν τοῦ Ἀποστόλου καὶ τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου, κατὰ τὴν Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία, σὲ ὅλες τὶς ἀκίνητες ἑορτές, καὶ ἐπίσης τὴν κατάργηση κάποιων περικοπῶν, διότι δὲν μποροῦν νὰ περιληφθοῦν χρονικά!
Πολλὲς φορὲς ἐπίσης Κληρικοὶ καὶ λαϊκοί, ἀναγκάζονται νὰ ἑορτάσουν τὸν ἴδιο γεγονὸς δύο φορές: μία στὸν Ἑλλαδικὸ χῶρο, 13 ἠμὲ-ρὲς νωρίτερα, καὶ μία ὅταν πηγαίνουν στὰ Ἱεροσύλυμα ἢ στὸ Ἅγιο Ὅρος! Αὐτὸ γίνεται κατὰ παράβαση τῆς Ἀποστολικῆς διατάξεως ποὺ ὁρίζει, ὅτι: «Μὴ δὶς τοῦ ἐνιαυτοῦ ἑνὸς παθήματος μνεία ποιεῖσθαι ἀλλὰ ἅπαξ τοῦ ἔτους τοῦ ἅπαξ ἀποθανόντος. Μηκέτι δὲ παρατηρούμενος μετὰ Ἰουδαίων ἑορτάζειν».
Δηλαδή:«Δὲν ἐπιτρέπεται δύο φορὲς τὸ χρόνο νὰ ἑορτάζετε τὸ ἴδιο γεγονός, ἀλλὰ μία φορὰ τὸ χρόνο, αὐτὸ ποὺ συνέβη μία φορά. Καί ποτὲ μὴ βρεθεῖς νὰ ἑορτάζεις μαζὶ μὲ τοὺς Ἰουδαίους». («Διαταγὲς τῶν Ἀποστόλων» Ε΄βιβλ. κεφ. ΙΣ΄, σελ.138).
Ἡ Ἐκκλησία κατὰ τὴν Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο ἀποφαίνεται: «Ἡ Ἐκκλησία οὐκ οἶδεν ἀκρίβειαν χρόνου, ἓν χρόνον οἶδε τὴν ἑνότητα τῆς Πίστεως, δόγμα γὰρ δογμάτων ἐστὶν ἡ ἑνότης τῆς Πίστεως». Τὴν ἑνότητα αὐτὴ διέρρηξαν πρώτοι οἱ Λατῖνοι, πού ἑορτάζουν τὸ Πάσχα συγχρόνως μὲ τοὺς Ἑβραίους ἢ πρὶν ἀπ’ αὐτούς, κατά παράβαση τοῦ Ζ΄ Ἀποστολικοῦ Κανόνα, πού ὁρίζει ὃτι: «Εἰ τὶς Ἐπίσκοπος, ἢ Πρεσβύτερος ἢ Διάκονος, τὴν ἁγίαν τοῦ Πάσχα ἡμέραν πρὸ τῆς ἐαρινῆς ἰσημερίας μετὰ Ἰουδαίων ἐπιτελέσει, καθαιρείσθω». (Ζ΄ Ἀποστολικὸς Κανών).
Προσκρούει ἐπίσης καί στούς παρακάτω κανόνες:
• «’Ὅτι οὐ δεῖ αἱρετικῶν εὐλογίας λαμβάνειν, αἴτινές εἰσιν ἀλογίαι μᾶλλον, ἢ εὐλογίαι». (ΛΒ΄ἐν Λαοδικείᾳ)
• «Ὅτι οὐ δεῖ αἱρετικοῖς ἢ σχισματικοῖς συνεύχεσθαι». (ΛΓ΄ἐν Λαοδ.).
• «Ὅτι οὐ δεῖ παρὰ τῶν Ἰουδαίων ἢ αἱρετικῶν τὰ πεμπόμενα ἑορταστικὰ λαμβάνειν, μηδὲ συνεορτάζειν αὐτοῖς». (ΛΖ΄ ἐν Λαοδικείᾳ).
• «Ὅτι οὐ δεῖ παρὰ τῶν Ἰουδαίων ΑΖΥΜΑ λαμβάνειν, ἢ κοινωνεῖν ταῖς ἀσεβείας αὐτῶν». (ΛΗ΄ ἐν Λαοδικείᾳ).
• «Ὅτι οὐ δεῖ τοῖς ἔθνεσι συνεορτάζειν καὶ κοινωνεῖν τῇ ἀθεότητι αὐτῶν». (ΛΘ΄ ἐν Λαοδικείᾳ).
• «Εἰ τὶς κληρικὸς ἢ λαϊκὸς εἰσέλθη εἰς συναγωγὴν Ἰουδαίων ἢ αἱρετικῶν προσεύξασθαι, καὶ καθαιρείσθω καὶ ἀφοριζέσθω». (ΞΕ΄ Κανών τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων)
• «Ἐπίσκοπος ἢ Πρεσβύτερος ἢ Διάκονος αἱρετικοῖς συνευξάμενος μόνον, ἀφοριζέσθω, εἰ δὲ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς ὡς κληρικοῖς ἐνεργῆσαι τί, καθαιρείσθω». (ΜΕ΄ Ἁγίων Ἀποστόλων).
Ἡ εἰσαγωγὴ τοῦ Νέου - Παπικοῦ ἡμερολογίου στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία χρησιμοποιήθηκε σὰν Δούρειος Ἵππος. Ἀκολούθησαν συμπροσευχὲς μὲ τοὺς Παπικούς, Προτεστάντες καὶ τοὺς ὑπόλοιπους αἱρετικούς, μὲ καταπάτηση τῶν Ἀποστολικῶν καὶ Συνοδικῶν Κανόνων ἀπὸ τοὺς λεγόμενους «Ὀρθόδοξους», Πατριάρχες, Μητροπολίτες, Ἐπισκόπους καὶ λοιποὺς Ἱερεῖς. Μετὰ τὸν Μεταξάκη, ὁ Πατριάρχης Ἀθηναγόρας, τήν 7η Φεβρουαρίου 1965, «ἦρε τὰ ἀναθέματα» τοῦ 1054 , κατὰ τοῦ Παπισμοῦ.
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς Ἰάκωβος, ἐκτὸς τῶν ἄλλων, ἀρνήθηκε τὴν Ἁγία Τριάδα!!! (Ὀρθ. Τύπος, ἀρ. φ. 169, 9/1972).
Ὁ Πατριάρχης Δημήτριος παρέδωσε τὴν καινοτόμο Ἐκκλησία τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ στὸν Οἰκουμενισμὸ, στὶς 27/10/86, στὴν Ἀσίζη τῆς Ἰταλίας. Τὸ 1990, συμπροσευχήθηκε μετὰ τῶν αἱρετικῶν σατανιστῶν, πρὸς χάριν τοῦ κ. Μποὺς στὴν Οἰκουμενικὴ «Λειτουργία Εἰρήνης», ὅπου ὁ Ἀπόστολος αὐτῆς τῆς λειτουργίας, ποὺ ἐτελέσθη στὸ μνημεῖο Λίνκολν στὴν Οὐάσιγκτον, ἀναγνώσθηκε ἐκ τοῦ ΚΟΡΑΝΙΟΥ! Ἐπίσης ὁ Νεοημερολογιτισμὸς μὲ τὴν ἕνωσή του μὲ τὸν Μονοφυτισμὸ, στὴν οὐσία ΚΑΤΑΡΓΗΣΕ τὶς ἀποφάσεις τῶν 4 Οἰκουμενικῶν Συνόδων!
Ὁ σημερινὸς Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἔχει ξεπεράσει κάθε ὅριο! Ἔχει καταπλήξει τοὺς πάντες μὲ τὶς δηλώσεις του, ἀπὸ τὴν πρώτη ἡμέρα τῆς ἐκλογῆς του! Μὲ τὴν ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα στὸ Φανάρι, τὰ συλλείτουργα, συμπροσευχές, συνέδρια κλπ.! Πρόσφατα δὲ στὴν Ἑβραϊκὴ Συναγωγὴ τῆς Ἀμερικῆς, συμπροσευχήθηκε καὶ ἀποκάλεσε τοὺς Ἑβραίους «ἀδελφοὺς ἐν Κυρίῳ»!!!
Οἱ χλιαροὶ Χριστιανοὶ τῆς ἐποχῆς μας, δέχονται ἀδιαμαρτύρητα ἢ μὲ ἄτονες διαμαρτυρίες τὰ τεκταινόμενα, μὴ θέλοντας νὰ “ταράξουν τὴν ἠρεμία τους”,ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ΦΟΒΟ μήπως χάσουν τοὺς μισθούς τους!
Οἱ Παραδόσεις τῆς Ὀρθοδοξίας δὲν ἄλλαξαν ποτὲ καὶ οὔτε θὰ ἀλλάξουν μέχρι Συντελείας τοῦ αἰῶνος. Ἰσως νὰ σκεφτεῖ κάποιος: «Μὰ οἱ σημερινοὶ ἱερεῖς δὲν γνωρίζουν»! Στήν ἐν Καρθαγένῃ Συνόδο ὁρίζεται ρητῶς, ὅτι: «Μανθανέτω ὁ χειροτονούμενος τὰ τοῖς συνόδοις δόξαντα». (Δογματολογία Μον. Ἀθανασίου, Ἅγ. Ὅρος, 1961, σελ.30). Δηλαδή: «Εἶναι ὑποχρεωμένος αὐτὸς ποὺ χειροτονεῖται νὰ μαθαίνει αὐτὰ ποὺ θεσπίστηκαν ἀπὸ τὶς Συνόδους».
Καὶ ἂν δὲν γνωρίζει αὐτὸ, δὲν μπορεῖ νὰ μὴν γνωρίζει, ὅτι:
«Ὁ μισθωτὸς δὲ καὶ οὐκ ὤν ποιμὴν οὗ οὒκ εἰσὶ τὰ πρόβατα ἴδια θεωρεῖ τὸν λύκον ἐρχόμενον καὶ ἀφίησι τὰ πρόβατα καὶ φεύγει· καὶ ὁ λύκος ἁρπάζει αὐτὰ καὶ σκορπίζει τὰ πρόβατα. Ὁ δὲ μισθωτὸς φεύγει, ὅτι μισθωτός ἐστι καὶ οὖ μέλλει αὐτῷ περὶ τῶν προβάτων». (Ἰω. Ι΄ 12-13).
Στὴν Παλαιὰ Διαθήκη λέγει: «Μὴ μέταιρε (ἀλλάζεις, μεταθέτεις) ὅρια αἰώνια, ἃ ἔθεντο οἱ πατέρες σου». (Παροιμ. ΚΒ΄28).
Στὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδους, οἱ Ἅγιοι Πατέρες ὅρισαν, ὅτι:
• «Ὁ γὰρ ἀντιφερόμενος εἰς τὰς Οἰκουμενικάς Συνόδους καὶ ἀντιπίπτων εἰς αὐτάς ἀντιφέρεται καὶ ἀντιπίπτει εἰς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον καὶ αἱρετικὸς καὶ ἀναθεματισμένος γίνεται». (Προλεγόμ. Α΄ Οἰκ. Συν.).
• «Οὔτε βασιλεὺς οὔτε ἄλλη Σύνοδος δύναται νὰ ἀθετήση τοὺς Κανό-νες τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων». (Δ΄Οἰκ. Σύν.).
• «Ἡμεῖς τοὺς θεσμοὺς τῆς Ἐκκλησίας τηροῦμεν, ἡμεῖς τοὺς ὅρους τῶν Πατέρων φυλάτομεν, ἡμεῖς τοὺς προστεθέντας τί ἢ ἀφαιροῦντας ἐκ τῆς Ἐκκλησίας ἀναθεματίζομεν». (Ε΄, ΣΤ΄, Ζ΄ Οἰκουμενικὲς Σύνοδοι).
• «Μὴ καινοτομίαν καὶ ἀφαίρεσιν ποιήσασθαι τῆς εὐσεβοῦς ἐν ἡμῖν κεκρατηκυίας συνηθείας. Τὰ γὰρ παραδοθέντα ἐν τῇ Καθολικῇ
(= τό καθ’ ὃλον τῆς πίστεως) καὶ Ἀποστολικῇ Ἐκκλησίᾳ οὔτε γὰρ προσθήκην οὔτε μείωσιν ἐπιδέχονται. Ἐπικατάρατος γὰρ φησὶν ὃς μετατίθησιν ὅρια Πατέρων αὐτοῦ». Καί: «Εἰ τὶς παράδοσιν Ἐκκλησιαστικὴν ἔγγραφον ἢ ἄγραφον ἀθετῆ ἀνάθεμα τρίς». (Ζ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος).
• «Αὕτη εἶναι ἡ Ὀρθόδοξος πίστις, αὐτὴν ὁ μὴ τηρῆσαι ἀμώμητον σωθῆναι οὐ δύναται». (Ἀπό τόν πρόλογο τῆς Α΄Οἰκ. Συνόδου). Ὁ νεωτερισμὸς τοῦ Νέου - Παπικοῦ ἡμερολογίου εἶναι μία βλασφημία στὸ Ἅγιον Πνεῦμα ὡς «μὴ ἀρτίως λαλῆσαν ἐν ταῖς γραφαῖς καὶ ταῖς Οἰκουμενικαῖς Συνόδοις». Οὐδεὶς ἔχει τὸ δικαίωμα μεταθέσεως ἑορτῶν καὶ κατασκευῆς “ΝΕΑΣ” λειτουργικῆς τάξεως!!!
•Προσκρούει ἐπίσης εἰς τούς Α΄ καί Γ΄ Κανόνες τῆς ἐν Καρθαγένῃ: «Ταῦτα οὕτω παρ’ ἡμῖν ἔχοντα τὰ ἴσα τῶν ὁρισθένων, ἃπερ τότε οἱ Πατέρες ἡμῶν ἐκ τῆς ἐν Νικαίᾳ Συνόδου μεθ’ ἑαυτῶν κατήγαγον, ἧς τὸν τύπον φυλάττοντα τὰ ἑπόμενα καὶ ὁρισθέντα παρ’ ἡμῶν, φυλαχθήσεται βεβαιωθέντα». Καί: «...τὸ διὰ τῶν Ἀποστόλων παραδοθέν, καὶ ἀρχαιότητος κρατηθέν, καὶ ἡμεῖς ὁμοίως φυλάξωμεν».
•Προσκρούει εἰς τὸν Α΄ Κανόνα τῆς Πενθέκτης: «Ἀλλὰ καὶ ὅποιος δὲν κρατεῖ τὰ τῶν προειρημένων Πατέρων δόγματα τῆς εὐσεβείας, μήτε φρονεῖ ταῦτα μὲ τὸν νοῦν, μήτε κηρύττει μὲ τὴν γλῶσσαν ἀλλ’ ἐπιχειρεῖ νὰ ἐναντιώνεται εἰς αὐτὰ νὰ εἶναι ΑΝΑΘΕΜΑ...».
•Προσκρούει καὶ εἰς τάς ρήτρας καὶ διατάξεις τῶν μεγάλων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας σχετικῶς πρός τὴν ἀκριβῆ τήρηση τῶν Παραδόσεων καὶ δὴ τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, Μεγάλου Ἀθανασίου, Χρυσοστόμου, Γρηγορίου Νύσσης, Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ καὶ Ἐπιφανίου.
89 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ
ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ (1924 – 2013)
Τὸ δένδρο τῆς Καινοτομίας τοῦ Νέου ἡμερολογίου στὸ διάστημα αὐτῶν τῶν ἐτῶν καρποφόρησε καὶ δὲν ἀπομένει παρὰ νὰ γνωρίσουμε «ἐκ τοῦ καρποῦ τὸ δένδρον» κατὰ τοὺς ἀψευδεῖς λόγους τοῦ Κυρίου: «Οὐ γὰρ ἔστι δένδρον καλὸν ποιοῦν καρπὸν σαπρόν, οὐδὲ δένδρον σαπρὸν ποιοῦν καρπὸν καλόν, ἕκαστον γὰρ δένδρον ἐκ τοῦ ἰδίου καρποῦ γιγνώσκεται. Οὐ γὰρ ἐξ ἀκανθῶν συλλέγουσι σῦκα, οὐδὲ ἐκ βάτου τρυγῶσι σταφυλήν». (Λουκ. Στ΄ 43-45).
Παραβλέποντας τὰ διάφορα σκάνδαλα καὶ παραπτώματα τῶν Κληρικῶν κλπ., τὰ ὁποία ὑπάρχουν καὶ στὴν Ἐκκλησία τῶν Παλαιοημερολογιτῶν, διότι: «Ρίζα γὰρ πάντων τῶν κακῶν ἐστὶν ἡ φιλαργυρία, ἧς τινὲς ὀρεγόμενοι ἀπεπλανήθησαν ἀπὸ τῆς πίστεως καὶ ἑαυτοὺς περιέσπειραν ὀδύναις πολλαῖς». (Α΄Τιμ. Γ΄16). Θὰ ἀναφέρουμε μόνον τὰ παρέκτροπα ἀπὸ τὴν ΟΡΘΗ ΠΙΣΤΗ, τὰ ὁποῖα δυστυχῶς εἶναι πάρα πολλὰ στὴν Ἐκκλησία τῶν Νεοημερολογιτῶν.
Μετὰ τὴν κατάργηση τοῦ Ἰουλιανοῦ - Παλαιοῦ ἡμερολογίου καὶ τὴν εἰσαγωγὴ τοῦ Νέου Γρηγοριανοῦ (Παπικοῦ) ἡμερολογίου, τὸ 1924, τὸ πρόγραμμα τῶν Οἰκουμενιστῶν περιελάμβανε καὶ διάφορες ἄλλες ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΕΣ, ἐκ τῶν ὁποίων πολλὲς ἤδη ἔγιναν καὶ ἄλλες πρόκειται νὰ γίνουν σύντομα.
Κυριώτερες εἶναι:
-Ἡ ἀλλαγὴ τῆς τέλεσης τοῦ Ἱεροῦ Μυστηρίου τοῦ Βαπτίσματος μὲ τὴν 3πλή κατάδυση, καὶ ἡ ἀντικατάστασίς του ἀπὸ ἕνα ἁπλὸ ΡΑΝΤΙΣΜΑ, ὅπως γίνεται στοὺς Παπικοὺς καὶ Προτεστάντες.
-Ἡ ἀνατροπὴ τοῦ Πασχαλίου τῆς Ἁγίας A΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καὶ ὁ συνεορτασμὸς ὅλων, μαζὶ μὲ τοὺς Ἑβραίους.
-Ἡ κατάργηση τῆς Θείας Κοινωνίας καὶ εἰσαγωγὴ τῆς ὄστιας.
-Ἡ κατάργηση τῶν φώτων ἐξ ἐλαίου ἐλαιῶν καὶ ἐκ κηρίου μελισσῶν στὴν Ἐκκλησία καὶ εἰσαγωγὴ τοῦ ἠλεκτρικοῦ φωτός.
-Ἡ μεταρρύθμιση τῆς Λειτουργίας καὶ ἡ κατάργηση εὐχῶν της.
-Ἡ κατάργηση τῶν ἑορτῶν καὶ ἑορτασμὸς μόνον τῆς Κυριακῆς.
-Ἡ κατάργηση τῶν Ἁγίων εἰκόνων, κυρίως τῆς Ἁγίας Τριάδος!
-Ἡ ἀνατροπὴ τῆς ὑπάρχουσας Ὁμολογίας τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως (τοῦ Πιστεύω) καὶ ἡ σύνταξη “ΝΕΑΣ” ὁμολογίας πίστεως κατὰ τὴν γνώμη τῶν μεταρρυθμιστῶν.
-Ἡ ἀναθεώρηση ὅλης τῆς Ἐκκλησιαστικῆς νομοθεσίας.
-Ἡ ἀνάγνωση τοῦ Ἀποστόλου καὶ τοῦ Εὐαγγελίου στὴν δημοτική.
-Ἡ εἰσαγωγὴ ἐντός τῆς Ἐκκλησίας μουσικῶν ὀργάνων. -Ἡ μεταρρύθμιση τῶν Ἱερῶν ἀμφίων καὶ Ἱερῶν σκευῶν.
-Ἡ κοπὴ τῶν μαλλιῶν καὶ τὸ ξύρισμα τῶν κληρικῶν, πολιτικὴ ἐνδυμασία ἐκτὸς Ἐκκλησίας.
-Ἡ κατάργηση ὅλων τῶν νηστειῶν καὶ τῆς Ἁγίας Τεσσαρακοστῆς.
-Ἡ τέλεση τοῦ Μυστηρίου τοῦ γάμου ἐν καιρῶ Τεσσαρακοστῆς.
-Νὰ ἐπιτραπεῖ ὁ γάμος τῶν Ἀρχιερέων, κατά τό ἑβραϊκό σύστημα.
-Ἡ πολυγαμία τοῦ κατώτερου κλήρου, καί ὁ γάμος τῶν Μοναχῶν.
-Ὁ ἐκ συγγενείας γάμος. -Ἡ κατάργηση τοῦ Μοναχικοῦ Σχήματος.
-Ἡ ἀναγνώριση ὅλων τῶν αἱρετικῶν δογμάτων, διὰ τῆς ἀποδοχῆς, τῆς ἐπικοινωνίας καὶ συμπροσευχῆς, ἀπὸ ὅλους τούς Ὀρθόδοξους κ.ἂ!
Ὁ τελικὸς στόχος εἶναι νὰ καταργήσουν τὶς 9 Οἰκουμενικὲς Συνόδους καὶ τοὺς περίπου 800 Ἱεροὺς Κανόνες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, κατὰ τὸ πρότυπο τοῦ μὲν Παπισμοῦ, πού ἔχει ἐν ἰσχύει περὶ τοὺς 30, καὶ τοῦ δὲ Προτεσταντισμοῦ πού δὲν ἔχει κανένα! Ἔτσι φαντάζονται ὅτι θὰ καταργήσουν μαζὶ καὶ τὴν ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ!
Οἱ Δυτικοὶ, Παπικοί καί Προτεστάντες, σιγά σιγά ἀπό τό 1924, κατάφεραν νά διεισδύσουν στὸ χῶρο τῆς Ὀρθοδοξίας, μέ τό νά χορηγοῦν, ΥΠΟΤΡΟΦΙΕΣ σὲ Ὀρθόδοξους θεολόγους καὶ Μητροπολῖτες, ὥστε νὰ σπουδάσουν σὲ ΠΑΠΙΚΑ πανεπιστήμα τή ΦΡΑΓΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ (σήμερα περίπου 80 θεολόγοι σπουδάζουν σὲ παπικὲς θεολογικὲς σχολές)! Ἐξ αὐτῶν ὁ Βαρθολομαῖος, σπούδασε σὲ παπικὴ σχολή, ἔχοντας μάλιστα Ἰησουίτη καθηγητή, ὁ ὁποῖος ἐπέβλεψε τὴ διδακτορικὴ διατριβή του, γιὰ τὴν κωδικοποίηση τῶν Ἱερῶν κανόνων ἀποφάνθηκε ὅτι: «Ἂλλοι μὲν ἐξ αὐτῶν (τῶν Ἱερῶν Κανόνων) πρέπει νὰ τροποποιηθοῦν, ἄλλοι νὰ συγχωνευθοῦν, ἄλλοι νὰ συντμηθοῦν καὶ ἄλλοι τέλος νὰ καταργηθοῦν, ἴσως καθ’ ὁλοκληρίαν».
Ὕστερα ἀπὸ ὅλα αὐτά, δὲν πρέπει νὰ ἐκπλήσσεται κανένας, ὅταν ἀκούει τὸν Βαρθολομαῖο νὰ λέει ὅτι: «Ὀρθοδοξία καὶ παπισμὸς ἀποτελοῦν “τὸ ἑνιαῖο σῶμα τοῦ Χριστοῦ”». ( Βλπ. Ἀρχιμ. (νῦν Πατριάρχου) Βαρθολομαίου Ἀρχοντώνη: «Περὶ τὴν κωδικοποίησιν τῶν Ἱερῶν Κανόνων καὶ τῶν Κανονικῶν Διατάξεων ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησία», Θεσ/νίκη 1970, σελ.15 Περιοδικό «Ὀρθοδοξία» Ἰούλιος-Σεπτέμβριος 1994, σελ.444).
Σήμερα ὅλα τὰ μέχρι πρὸ τινὸς Ὀρθόδοξα Πατριαρχεῖα βρίσκονται ὑπὸ τὴν Παπικὴ ὑποταγή, γι’ αὐτὸ θεωροῦμε ὡς ἐπίκαιρη ἐπιστολή τοῦ Πατριάρχη Κων/πόλεως, Γερμανοῦ (1222-1246), πρὸς τοὺς Κυπρίους, τὸ 1229, ὅταν οἱ Φράγκοι κυρίευσαν τὸ νησί τους, ἡ ὁποία λέγει: «…γι’ αὐτὸν τὸν λόγον καί παραγγέλλω σέ ὅλους τούς λαϊκούς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, ὅσοι εἶστε γνήσια τέκνα τῆς Καθολικῆς (Ὀρθόδοξης) Ἐκκλησίας νὰ ἀποφεύγετε μὲ κάθε τρόπο, ὅσους ἱερεῖς εὑρίσκονται κάτω ἀπὸ τὴν λατινική ὑποταγὴ καὶ νὰ μὴν ἔχετε μαζί τους καμιὰ σχέση ἐντὸς τῶν Ἐκκλησιῶν, οὔτε νὰ λαμβάνετε ὁποιαδήποτε εὐλογία ἀπὸ τὰ χέρια τους, διότι εἶναι καλύτερα νὰ προσεύχεστε στὸν Θεὸ μόνοι στὰ σπίτια σας, παρὰ νὰ συναθροίζεστε στὴν Ἐκκλησία μαζὶ μὲ τοὺς λατινόφρονες ἰερεῖς, διαφορετικὰ τὴν ἴδια τιμωρία θὰ ὑποστεῖται μὲ αὐτούς»!
Ὃλοι μαζί λοιπόν οἱ αἱρετικοὶ Οἰκουμενιστές: Ἑβραῖοι, Καθολικοί, Προτεστάντες, Χιλιαστές, Εὐαγγελιστές, Βουδιστές, Μωαμεθανοὶ κλπ., συλλειτουργοῦν καὶ συμπροσεύχονται σὲ ἕνα “θεό”, τὸν Πάπα, τὸν Ἰεχωβά, τὸ Βούδα, τὸ Μωάμεθ κλπ. καὶ θεωροῦνται «ἀδελφοὶ ἐν Κυρίῳ»!
Καὶ οἱ Ὀρθόδοξοι Παλαιοημερογῖται πού δὲν δέχονται νὰ συλλειτουργήσουν καὶ νὰ συμπροσευχηθοῦν μὲ ὅλους τούς αἱρετικοὺς Οἰκουμενιστὲς, καὶ παραμένουν στὴν Ὀρθόδοξη Ἀποστολοπαράδοτη πίστη θεωροῦνται ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ, ἐπειδὴ προσεύχονται στὸν Ἕνα καὶ μόνο Ἀληθινὸ Τριαδικὸ Θεό, στὸν ὁποῖο ἀνήκει ἡ δόξα καὶ τὸ μεγαλεῖο, ἡ δύναμις καὶ ἡ ἰσχὺς καὶ νῦν καὶ εἰς τοὺς ἀπεράντους αἰῶνας. Ἀμήν
