ΜΟΝΟΜΑΧΗΣΕ ΕΞΙ ΩΡΕΣ ΜΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΜΕΡΑΡΧΙΑ ΤΟΥΡΚΩΝ / ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΕ ΜΕ ΜΑΧΑΙΡΙ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΕΙ ΧΑΜΕΝΟ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΒΟΛΙ....

14 Ιουλίου 1907: Πεθαίνει ο καπετάν Μητρούσης

Ὁ καπετὰν Μητρούσης γεννήθηκε στὸ Χομόντος τοῦ κάμπου τῶν Σερρῶν. Τὸ ὄνομά του ἦταν Δημήτριος Γκογκολάκης, μὰ ἔγινε γνωστὸς μὲ τὸ «Μητρούσης», τὸ χαϊδευτικὸ ὄνομα ποὺ τοῦ εἶχε δώσει ἡ μάνα του.

Μία μέρα τοῦ 1906 ποὺ δούλευε στὰ χωράφια, μπῆκαν Βούλγαροι κομιτατζῆδες σπίτι του καὶ ἔσφαξαν τὴ γυναίκα καὶ τὸ παιδί του. Ἔξαλλος τότε βγάζει τὸ κρυμμένο ὅπλο καὶ μὲ τὸν ξάδελφό του Γιοβάνη Οὔρδα ξεχύνεται σίφουνας στὰ χωριὰ Γκαμήλα, Ἔλσιανη, Καστάρκα καὶ Μελιγκόσδη, ὅπου σκότωσε ἀνθρώπους τοῦ βουλγαρικοῦ κομιτάτου.

Οἱ τουρκικὲς ἀρχὲς δυσκολεύτηκαν νὰ πιστέψουν ὅτι σὲ μία νύχτα εἶχε ἁλωνίσει τόσα χωριά. Βγῆκε πιὰ στὸ κλαρὶ μὲ τὸν Γιοβάνη καὶ τὸν ἀνηψιό του Μιχάλη Οὐζούνη καὶ ἔγινε ὁ φόβος καὶ ὁ τρόμος τῶν Βουλγάρων.

Ἐνώθηκε μὲ τὸ μικρὸ σῶμα τοῦ ὁπλαρχηγοῦ Γιωργίου Γιαγκλῆ, ἑνὸς φουστανελοφόρου γίγαντα μὲ μεγάλα ξανθὰ γένεια ἀπ΄τὴν Ἱερισσὸ τῆς Χαλκιδικῆς. Τὸ εἶχαν ἐξοπλίσει οἱ ἀδελφοὶ Γερογιάννη, τοῦ Μακεδονικοῦ Συλλόγου τῆς Ἀθήνας, ἐπίσης ἀπὸ τὴ Χαλκιδική. Γι΄αὐτὸ ἦταν ἀνεξάρτητος ἀπ΄τὰ ἄλλα σώματα.

Ἦταν ἄριστος σκοπευτής. Μιὰ φορά, σὲ φασαρία ἐπάνω, ἔχασε τὸ μαχαίρι του καὶ χάλασε τὸν κόσμο νὰ τὸ βρῇ. Εἶχε χαράξει στὴ λαβή του μὲ γραμμές, πόσους ἕως τότε εἶχε ξεκάμει γιὰ ἀντίποινα τῆς γυναίκας του.... Ὁ Μητρούσης εἶχε κάμει λογιστήριο τὴ λαβὴ τοῦ μαχαιριοῦ του.

Βρέθηκε μέσα στὶς Σέρρες στὶς 14 Ἰουλίου τοῦ 1907, στὴ συνοικία Καμινίκια στὸ σπίτι ἑνὸς παπᾶ, κοντὰ στὴν ἐκκλησία τῆς Εὐαγγελίστριας. Κάποιος ὅμως τὸν πρόδωσε.

Ὅλη ἡ φρουρὰ τῶν Σερρῶν κύκλωσε ὅλη τὴ συνοικία καὶ τὸ σπίτι τοῦ παπᾶ. Ὁ Μητρούσης ἄφησε ἐπίτηδες ἀνοιχτὴ τὴν πόρτα του καὶ ἔσφαξε τὸν ἀξιωματικὸ ποὺ μπῆκε μέσα. Ἄρχισε ἡ μάχη. Οἱ Τοῦρκοι ἔβαλαν φωτιὰ στὰ γύρω σπίτια. Ὁ Μητρούσης μὲ τοὺς συντρόφους του ἔφυγαν στὴν ἐκκλησία, ὅπου συνέχισαν τὴ μάχη. Εἶχε πάρει ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ τὴν ἀπόφαση νὰ πουλήσῃ ὅσο τὸ δυνατὸ πιὸ ἀκριβὰ τὴ ζωή του.

Ἐξακολούθησε νὰ πολεμᾶ μόνος ὧρες πολλὲς ἀπ΄τὸ καμπαναριό, ζωσμένος ἀπὸ χιλιάδες Τούρκους καὶ ἀπὸ τοὺς καπνοὺς τῶν σπιτιῶν ποὺ ἔκαιαν κὶ ἀφοῦ ἀποκεφάλισε τὸν ἀστυνομικὸ διευθυντὴ ποὺ πῆγε νὰ τοῦ προτείνῃ νὰ παραδοθῇ καὶ ἔρριξε καὶ τὴν τελευταία σφαίρα, αὐτοκτόνησε μὲ τὸ μαχαίρι. Δὲν θέλησε νὰ χαραμίσῃ ἄδικα οὔτε ἕνα φυσίγγι…

Ἔκαμε χαρακίρι πάνω ἀπὸ τὴ χακὶ στολή του, ἀπὸ τὸ χονδρὸ πλατὺ ζωνάρι καὶ τὶς φυσιγγιοθῆκες.

Μὲ τὸν θάνατό του ἀναδείχτηκε ὁ Μητρούσης «ὁ ἥρως τῶν ἡρώων». Ἀπ΄τὸ ὕψος τοῦ καμπαναριοῦ μονομάχησε ἕξι ὧρες μὲ ὁλάκερη μεραρχία, ἐνῶ κατάπληκτη μία πόλη παρακολουθοῦσε μὲ δέος τὸν ὑπέροχο ἀγώνα..