«Κάθε σπίτι ελληνικό έχει ένα θαύμα… Ζούμε, γιατί θέλει ο Θεός, όχι γιατί το θέλουν οι Μεγάλοι»

(†) επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης

Κάθε σπίτι ελληνικό έχει ένα θαύμα. Εάν δεν ήταν ο Θεός επάνω μας, δεν θα υπήρχε Έλληνας στον κόσμο. Ζούμε, γιατί θέλει ο Θεός, όχι γιατί το θέλουν οι Μεγάλοι.

Στα χρό­νια της Κατοχής μας τα πήραν όλα· δεν υ­πήρ­χε σιτάρι ούτε για αντίδωρο, δεν υπήρχε λάδι ούτε για τα καντήλια· πεινούσε ο λαός και πέθαιναν στους δρόμους οι άνθρωποι. Τι είπε τότε κάποιος από αυτούς· Αν είχαμε μηχάνη­μα, και τον αέρα ακόμα θα σας αφαιρού­σαμε, να πεθάνετε από ασφυξία… Μέχρι τώρα, πα­ρα τις αμαρτίες μας, μας σώζει ο Μεγα­λοδύναμος με θαύματα, που ᾽νε γραμμένα στην α­τομική και οικογενειακή και εθνική ζωή.

Στους βαλκανικούς πολέμους οι Έλληνες ή­μασταν μια φούχτα, αλλά μέναμε ενωμένοι και αγαπημένοι, μακριά από κόμματα και διαι­ρέσεις. Έτσι περάσαμε τον Όλυμπο και φτάσαμε έξω από τη Θεσσαλονίκη, και η Θεσσαλονίκη έπεσε την ημέρα του αγίου Δημητρίου και υψώθηκε στο Λευκό Πύργο η ελληνική σημαία. Το ίδιο κι όταν έπεσε το Μπιζάνι και πήραμε τα Γιάννενα. Δεν είνε θαύματα αυτά;

Το συμπέρασμα. Να πιστεύουμε, αδέρφια μου. Δώστε μου ένα δράμι πίστι! Ένα δράμι από ουράνιο κινεί ένα πύραυλο, και ένα δράμι πίστεως, από εκείνην που είχαν οι πατέρες μας, μετακινεί βουνά! «τα αδύνατα παρά ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ εστιν» (Λουκ.18,27).

Να φυλάξουμε την πίστι των πατέρων μας. Αυτή είνε η πιο μεγάλη δύναμις. Αυτή σφουγγί­ζει δάκρυα, παρηγορεί, ενθαρρύνει, δείχνει τα άστρα του ουρανού και μας λέει· Εκεί είνε η αιωνία πατρίδα μας. Ας κλείσουμε τα αυτιά μας στους αθέους, στους απίστους, στους αι­ρετικούς· ας κρατήσουμε την πίστι μας. Με την πίστι του Χριστού γεννηθήκαμε, μ᾽ αυτήν θα ζη­σουμε, και μ᾽ αυτήν θα πεθάνουμε κ᾽ εμείς και τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας. Όσο θα υπάρχουν βουνά και θάλασσες, επάνω εδώ στα βράχια μας θα δοξάζεται, θα υ­μνήται και υπερυψούται το όνομα του Πατρός, του Υιού και του αγίου Πνεύματος νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων· αμήν.