Ἡ μεγάλη μας τραγικότητα εἶναι ὅτι δὲν γνωρίζουμε ὅτι εἴμαστε ἄρρωστοι

Αγαπητοί μου ἀδελφοί, Ἂς ἐπαναλάβουμε μετὰ τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου τὰ λόγια, τὰ ὁποῖα ἡ Ἐκκλησία ἐπῆρε καὶ τὰ...

Ἂς ἐπαναλάβουμε μετὰ τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου τὰ λόγια, τὰ ὁποῖα ἡ Ἐκκλησία ἐπῆρε καὶ τὰ ἔκαμε ὕμνο στὴ σημερινὴ μεγάλη ἑορτή: «Χριστὸς γεννᾶται δοξάσατε. Χριστὸς ἐξ οὐρανῶν· ἀπαντήσατε. Χριστὸς ἐπὶ γῆς ὑψώθητε…».
Ἂς δοξάσουμε τὸν Χριστό, ὁ Ὁποῖος γεννᾶται στὸν παρόντα χρόνο· σήμερον ὁ Χριστὸς γεννᾶται ἐκ τῆς Παρθένου. Ἂς ἀπαντήσουμε καὶ ἂς ὑποδεχθοῦμε τὸν Χριστό, ὁ Ὁποῖος καταβαίνει ἐκ τοῦ οὐρανοῦ. Ὁ Σωτῆρας τὸν Ὁποῖο εἶχε ὑποσχεθεῖ ὁ Θεὸς καὶ ἀνέμεναν οἱ ἄνθρωποι καὶ ὁ Ὁποῖος ἦλθε ἤδη, δὲν εἶναι ἄνθρωπος ἐκ τῆς γῆς, ἀλλ’ ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς.
Ἂς ὑψωθοῦμε, διότι ὁ Χριστὸς εἶναι ἤδη στὴ γῆ ἐν μέσῳ ἡμῶν. Ἂς ἀρθοῦμε ἀπὸ τὰ γήινα, διότι γιὰ τοῦτο ὁ Θεὸς ἔγινε ἄνθρωπος, γιὰ νὰ γίνουμε ἐμεῖς θεοί· «ἄνθρωπος γίνεται Θεός, ἵνα Θεὸν τὸν Ἀδὰμ ἀπεργάσηται».
Ἄραγε κατανοοῦμε τὴν γλῶσσα αὐτή; Ἄραγε ζοῦμε στὶς καρδιές μας τὸ Μυστήριο τῆς Ἐνανθρωπήσεως τοῦ θείου Λόγου; Ἄραγε μπορεῖ ἡ Ἐκκλησία καὶ σήμερα νὰ κηρύττει τὸν λόγον τῆς πίστεως, μετὰ βεβαιότητος ὅτι δὲν ὁμιλεῖ μὲ κενὰ λόγια;
Γιατὶ στὸν παρόντα καιρὸ συμβαίνει πράγματι μία ἀθεώτατη μεταστοιχείωση τῶν πάντων καὶ ἡ Ἐκκλησία θλίβεται βλέπουσα τὸν ἀποχριστιανισμὸ τοῦ λαοῦ καὶ τὴν ἐπάνοδο τοῦ ἀνθρώπου στὴν εἰδωλολατρία.
Ἡ Ἐκκλησία λυπᾶται, θλίβεται, πονᾶ, τὶ ἄραγε θὰ γεννηθεῖ ἀπὸ τὴν παροῦσα κατάσταση; Ποιὰ νέα σχήματα πολιτικοῦ καὶ κοινωνικοῦ βίου θὰ προκύψουν; Ποιὰ πίστη καὶ ποιὰ ἐλπίδα θὰ μείνει γιὰ νὰ στηρίζει καὶ νὰ διακρατεῖ ὀρθὸ καὶ ἐλεύθερο τὸν ἄνθρωπο;
Ἤδη ἡ ἀνομία ἐπληθύνθη. Οἱ ἄνθρωποι ἀπὸ πρόσωπα μεταβλήθηκαν σὲ ἄτομα καὶ οἱ λαοὶ μετέπεσαν σὲ ὄχλους ποὺ ἄγονται καὶ φέρονται, ἐξαντλοῦνται στὴν ὁμαδικὴ ἐργασία καὶ πιστεύουν στὴ συλλογικὴ εὐθύνη.
Πολλοὶ ἀπὸ τοὺς χριστιανούς μας ζοῦν ἀπρόσεκτα καὶ ὅπως λέγει ὁ Μέγας Βασίλειος: «μεγάλα καὶ ἀνίατα νοσοῦντες, οὐδὲ αὐτὸ τοῦτο ἴσασιν, ὅτι νοσοῦσιν». Ἡ μεγάλη μας τραγικότητα εἶναι ὅτι δὲν γνωρίζουμε ὅτι εἴμαστε ἄρρωστοι.
Ἀλλὰ δὲν πρέπει νὰ σκιάσουμε ἄλλο τὴν χαρὰ τῆς ἑορτῆς. Ὁ Ἄγγελος εὐαγγελίζεται χαρὰν μεγάλην γιὰ ὅλον τὸν λαό. Δὲν θὰ θρηνοῦμε ὅταν ὁ οὐράνιος χορὸς ἐπὶ τῇ γεννήσει τοῦ Σωτῆρος ψάλει: «Δόξα ἐν ὑψίστοις θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη». «Ἐτέχθη ἡμῖν σήμερον σωτήρ», ὄχι ἄνθρωπος, οὔτε Ἄγγελος, ἀλλὰ «ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν».
Εἶναι δὲ συγκεκριμένος ὁ σκοπὸς γιὰ τὸν ὁποῖο ἦλθε ὁ Σωτὴρ καὶ εἶναι ἀπολύτως σαφὴς ὁ χαρακτῆρας τῆς ἀποστολῆς Του. Ἦλθεν ἐξ οὐρανοῦ λυτρωτὴς καὶ ζωοδότης. Καὶ ἐμεῖς λύτρωση ἀπὸ τῶν κατεχόντων ἡμᾶς δεινῶν ζητοῦμεν. Λύτρωση ἀπὸ τοὺς ἀφόρητους δεσμοὺς τῆς ἁμαρτίας καὶ ζωὴ ὄχι μόνο στὸν παρόντα βίο, ἀλλὰ καὶ ζωὴ αἰώνιο, τὴν ὁποία δὲν διακόπτει ὁ θάνατος καὶ δὲν ἀφανίζει ὁ τάφος.
Ἀλλ’ ἀπέστειλε ὁ Θεὸς «λύτρωσιν τῷ λαῷ αὐτοῦ» καὶ ὁ Ἐνανθρωπήσας Μονογενὴς Υἱὸς «ὁ ὢν εἰς τὸν κόλπον τοῦ πατρός… εἰς τὰ ἴδια ἦλθεν» καὶ δι’ Αὐτοῦ ἐμεῖς ἔχουμε τὴν ἐξουσία νὰ γίνουμε τέκνα Θεοῦ καὶ ἔχουμε τὴν λύτρωση καὶ τὴν αἰώνια ζωή.
Ὁ Θεός, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, γιὰ τὴν σωτηρία μας ἔστειλε στὸν κόσμο τὸν Υἱό Του καὶ Ἐκεῖνος ἐλθὼν δὲν εὗρε «τόπον ἐν τῷ καταλύματι» γιὰ νὰ γεννηθεῖ.
Εὔχομαι σήμερα ποὺ ὁ Χριστὸς γεννᾶται νὰ βρεῖ τόπο στὶς καρδιές μας καὶ νὰ βροῦμε καὶ ἐμεῖς ἐν Αὐτῷ καὶ δι’ Αὐτοῦ λύτρωσιν καὶ ζωὴν τὴν αἰώνιον. Ἀμήν.
Δεόμενος τοῦ σαρκὶ Νηπιάσαντος Θεοῦ ὑπὲρ πάντων ὑμῶν.
† Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
ΘΕΣΣΑΛΙΩΤΙΔΟΣ ΚΑΙ ΦΑΝΑΡΙΟΦΕΡΣΑΛΩΝ
Τ Ι Μ Ο Θ Ε Ο Σ