ΔΙΚΑΙΩΘΗΚΕ Ο ΗΓΕΤΗΣ ΤΗΣ ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑΣ ΠΟΥ ΕΠΕΣΕ ΘΥΜΑ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΟΧΘΗΡΙΑΣ

ι ο Νίκος Χειλαδάκης

Μια πραγματική συγκλονιστική είδηση βάζει την ιστορία του μεγάλου δράματος της Γιουγκοσλαβίας στην πραγματική της θέση, για ένα ηγέτη που τόσο αδικήθηκε και τελικά καταδικάστηκε σε αφανισμό από μια εγκληματική, αιματοβαμμένη, δολοφονική Δύση, που στην περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας μιμήθηκε πιστά τα βήματα των προγονών της δολοφόνων Σταυροφόρων.

Στους Έλληνες που πολέμησαν στην Ενωμένη Γιουγκολαβία.

Όπως διαβαζουμε από το ιστολόγιο «ΑΚΤΙΝΕΣ» :

Τεράστιο θέμα για τη Δύση η ΑΘΩΩΣΗ Μιλόσεβιτς από τη Χάγη…

Με μια απόφαση-σταθμό που προκαλεί τεράστια αίσθηση, κυρίως στο σκέλος που αφορά στην αδιαφορία που επιδεικνύεται διεθνώς από φανατικούς κατά τα άλλα υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για την Πρώην Γιουγκοσλαβία (ICTY) στη Χάγη, αποφάνθηκε ότι ο εκλιπών πρόεδρος της Σερβίας, Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, δεν ήταν υπεύθυνος για εγκλήματα πολέμου που διαπράχθηκαν κατά τη διάρκεια του βοσνιακού πολέμου 1992-1995, όπως αναφέρει σε εκτεταμένη αναφορά ο σερβικός ιστοχώρος «http://inserbia.info/», σε ένα δημοσίευμα που οι αναφορές είναι το λιγότερο συγκλονιστικές.

Από την απόφαση του δικαστηρίου για τον Μιλόσεβιτς, όπως προκύπτει από το καταδικαστικό σκεπτικό για τον Κάρατζιτς, εγείρεται σωρεία θεμάτων, από απλή αποζημίωση στην οικογένειά του, τη χήρα και τα παιδιά του, έως έγερση ζητήματος από την ίδια τη Σερβία που ενοχοποιήθηκε τόσο άδικα, ενώ εκ των πραγμάτων εγείρεται ερώτημα πως είναι δυνατόν να ακολουθεί τέτοια πολιτική στη Βοσνία και εντελώς διαφορετική μερικά χρόνια αργότερα στο Κοσσυφοπέδιο. Επίσης, υποψίες υπάρχουν πλέον και για το αν ο θάνατός του ήταν από φυσικά αίτια, ή βοηθήθηκε να προκύψει, καθώς προκύπτει σαφώς ότι θα εξυπηρετούσε…

Νομικό ζήτημα υπάρχει όμως και για αξιωματούχους της Δύσης που ψευδολογούσαν ενσυνείδητα, με στόχους εντελώς διαφορετικούς από αυτούς που διακήρυσσαν. Το ίδιο δε το δικαστήριο οφείλει να απολογηθεί, διότι απέκρυψε την αθώωση του Μιλόσεβιτς, θεωρώντας ενδεχομένως ότι το 2.500 σελίδων σκεπτικό της απόφασης δεν θα το διάβαζε κανείς. Αυτό που πετυχαίνουν σήμερα είναι να δυσκολέψουν την ενσωμάτωση της Σερβίας στους δυτικούς θεσμούς συνεργασίας και ασφάλειας, αφού η αθώωση Μιλόσεβιτς μάλλον θα τον μετατρέψει σε λαϊκό ήρωα στη Σερβία και θα προκαλέσει μίσος για τη Δύση.

Πρόκειται για την ίδια σύνθεση του δικαστηρίου που έκρινε ένοχο τον Ράντοβαν Κάρατζιτς και τον καταδίκασε 40 χρόνια φυλακή για εγκλήματα πολέμου, η οποία τώρα αποφάνθηκε ότι ο Μιλόσεβιτς ΔΕΝ ήταν μέρος της «κοινής εγκληματικής οργάνωσης» με στόχο τους Μουσουλμάνους και τους Κροάτες κατά τη διάρκεια του πολέμου στη Βοσνία. Για την ακρίβεια, δεν προσκομίστηκαν στο δικαστήριο επαρκή αποδεικτικά στοιχεία.

Το δικαστήριο αναφέρει στην απόφαση, ότι η σχέση μεταξύ Μιλόσεβιτς και Κάρατζιτς είχε επιδεινωθεί αρχής γενομένης από το 1992, ενώ από το 1994 βρίσκονταν μάλιστα σε διαφωνία αναφορικά με το δέον γενέσθαι ενώ ο Μιλόσεβιτς στρεφόταν εναντίον του Κάρατζιτς σε συναντήσεις του με διεθνείς εκπροσώπους, φθάνοντας στο σημείο να επικρίνει τους Σερβοβόσνιους για εγκλήματα πολέμου και εθνοκάθαρση, με άλλους σκοπούς από τους σερβικούς εθνικούς.

Το δικαστήριο αναγνώρισε ότι οι Μιλόσεβιτς και Κάρατζιτς στις αρχές του πολέμου, το 1991, τάσσονταν υπέρ της διατήρησης της πρώην Γιουγκοσλαβίας, ώστε να μην χωριστούν οι Σερβοβόσνιοι από τους Σέρβους, με τις απόψεις τους να αρχίσουν σταδιακά να διαφέρουν.

Το εκπληκτικό σημείο στην αναφορά του δικαστηρίου, είναι αυτό που προκύπτει από υποκλαπείσες συνομιλίες των δυο ηγετών, όπου συζητήθηκε η κήρυξη ανεξαρτησίας της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης από τη Γιουγκοσλαβία, με τον Μιλόσεβιτς να λέει στον Κάρατζιτς ότι δεν είναι σωστό να απαντήσει η σερβική πλευρά σε μια παρανομία με μια νέα παρανομία και τον καλούσε ουσιαστικά να μην κηρύξει ξεχωριστή σερβοβοσνιακή οντότητα, ενώ δεν θα έπρεπε να αποκλειστούν οι Μουσουλμάνοι που επιθυμούσαν διατήρηση της Γιουγκοσλαβίας!

Σε συναντήσεις δε των δύο ανδρών, ο Μιλόσεβιτς επέμενε ότι θα έπρεπε όλες οι εθνότητες της Γιουγκοσλαβίας να προστατεύονται, ενώ όταν απορρίφθηκε το Σχέδιο Βανς-Όουεν από τους Σερβοβόσνιους, ο Μιλόσεβιτς δεν έκρυψε την οργή του απέναντι στη σερβοβοσνιακή ηγεσία στις συναντήσεις που είχε με διεθνείς παράγοντες! Προσπάθησε δε να συνετίσει τον Κάρατζιτς χωρίς επιτυχία!

Ο Μιλόσεβιτς επίσης, αμφισβήτησε κατά πόσον η διεθνής κοινότητα θα δεχόταν οι Σερβοβόσνιοι που αντιπροσώπευαν το ένα τρίτο του πληθυσμού της Βοσνίας Ερζεγοβίνης θα αποσπούσαν περισσότερο από το 50% της βοσνιακής επικράτειας και για τον λόγο αυτό ενθάρρυνε μια πολιτική συμφωνία, λέγοντας εμφατικά στον Κάρατζιτς, «εμείς δεν πρέπει να πάρουμε κάτι που ανήκει σε κάποιον άλλο»!

«Πώς μπορείτε να φανταστείτε τα δύο τρίτα του πληθυσμού να είναι στριμωγμένα στο 30% του εδάφους, ενώ το 50% είναι πολύ λίγο για σας; Είναι ανθρώπινο, είναι δίκαιο;»! Σε άλλες συναντήσεις με Σέρβους και Σερβοβόσνιους αξιωματούχους, η απόφαση σημειώνει ότι ο Μιλόσεβιτς δήλωσε ότι «ο πόλεμος πρέπει να σταματήσει και πως το μεγαλύτερο λάθος των Σέρβων της Βοσνίας ήταν να επιθυμούν μια πλήρη ήττα των Βόσνιων μουσουλμάνων»!

Τι να σχολιάσεις και τι να αφήσεις από αυτή την απόφαση-κόλαφο για τη Δύση και τους ηγέτες της εκείνη την εποχή… «χασάπη των Βαλκανίων» τον ανεβάζανε, Χίτλερ τον κατεβάζανε. Η επικοινωνιακή αυτή εικόνα ήταν χρήσιμη για να αιτιολογηθούν οι οικονομικές κυρώσεις κατά της Σερβίας, αλλά και το 1999 οι βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ και ο πόλεμος στο Κοσσυφοπέδιο.

Εν ολίγοις, ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς πέρασε τα τελευταία πέντε χρόνια της ζωής του στη φυλακή υπερασπίζοντας τον εαυτό του και τη Σερβία από ψευδείς κατηγορίες για εγκλήματα πολέμου, σε έναν πόλεμο που το δικαστήριο της Χάγης αποφαίνεται τώρα πως έκανε τα πάντα για να σταματήσει. Έπρεπε όμως να αλλάξουν τα σύνορα στα Βαλκάνια… παράλληλα κάτι τύποι σαν τον στρατηγό Γουέσλι Κλαρκ και την ανεκδιήγητη και αηδιαστική κυριολεκτικά – όχι μόνο εκ των υστέρων με βάση τις αποκαλύψεις, αλλά από τότε – Μαντλίν Ολμπράιτ, να κάνουν μπίζνες στα προτεκτοράτα που δημιουργήθηκαν.

Στο δημοσίευμα του σερβικού ιστοχώρου αναφέρεται, ότι ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς απεβίωσε υπό εξαιρετικά ύποπτες περιστάσεις. Πέθανε από καρδιακή προσβολή μόλις δύο εβδομάδες μετά την άρνηση του δικαστηρίου να μεταβεί στη Ρωσία για να υποβληθεί σε εγχείρηση καρδιάς. Βρέθηκε νεκρός στο κελί του λιγότερο από 72 ώρες μετά και ο δικηγόρος του παρέδωσε επιστολή στο ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών, στην οποία ο εκλιπών ανέφερε πως φοβόταν ότι τον δηλητηρίαζαν.

Στο αίμα του βρέθηκε φαρμακευτική ουσία, η οποία εξουδετέρωνε το φάρμακο για την υψηλή πίεση που του χορηγούνταν, για να αντιμετωπίσει τον αυξημένο κίνδυνο για καρδιακή προσβολή, που τελικά κατάφερε να τον σκοτώσει. Τα στοιχεία αυτά δεν δόθηκαν στη δημοσιότητα με το πρόσχημα των διατάξεων περί ιατρικού απορρήτου στην Ολλανδία…

Κατά συνέπεια, καταλήγει το δημοσίευμα, ισχυρά γεωπολιτικά συμφέροντα θα προτιμούσαν ο Μιλόσεβιτς να πεθάνει πριν από το τέλος της δίκης του, από τον δουν να αθωώνεται εκθέτοντας τα ψεύδη που είχαν ειπωθεί. Αποκαλυπτικά δημοσιεύματα των Wikileaks,επιβεβαιώνουν ότι το δικαστήριο είχε συζητήσει την ιατρική κατάσταση του Μιλόσεβιτς και τον ιατρικό του φάκελο με το προσωπικό της πρεσβείας των ΗΠΑ, κάτι που αποδεικνύει ότι η πρεμούρα για το ιατρικό απόρρητο ήταν επιλεκτική…