Νεκτάριος Δαπέργολας

 Ξεχειλίζει πιά τό ποτῆρι αὐτῆς τῆς ξεδιάντροπης καί νοσηρῆς δικτατορίας, μέ τήν ψευτοδημοκρατική προβιά. Μιᾶς δικτατορίας ἀποτελούμενης ἀπό διεστραμμένους σαδιστές, πού ἠδονίζονται μέ τό νά μᾶς ἀποτελειώνουν καί ταυτόχρονα νά μᾶς χλευάζουν, νά μᾶς διαλύουν ψυχικά, νά μᾶς ἐξευτελίζουν. Μέ τρόπους πού, ὅπως ἔγραφα καί πρίν ἀπό ἀρκετούς μῆνες, θυμίζουν σοκαριστικές παζολίνειες κινηματογραφικές σκηνές.

Ἡ περικοπή τριῶν μηνῶν ἀπό τή διάρκεια τοῦ πιστοποιητικοῦ νόσησης εἶναι ἄλλο ἕνα τέτοιο μνημεῖο χλεύης και ἐξευτελισμοῦ, πού μᾶς ρίχνουν κατάμουτρα καγχάζοντας τά καθεστωτικά νεοναζίδια. Καί τό ἴδιο ἐπίσης ἰσχύει βεβαίως καί μέ τά ὅσα ἀκοῦμε γιά τίς προσθαφαιρούμενες διάρκειες-ἀκορντεόν τῶν ἴδιων τῶν ἐμβολίων (πρᾶγμα πού θά καθορίσει καί τήν ἐπίσης ἐπί τοῦ παρόντος αὐξομειούμενη συχνότητα τῶν δόσεων γιά τούς ὑποταγμένους σκλάβους). Καί φυσικά δέν ὑπάρχει ἐρώτηση «γιατί γίνονται ὅλα αὐτά». Γίνονται, ἐπειδή πολύ ἀπλά ἔτσι τό θέλουν κάποιοι. Καί κυρίως ἐπειδή μποροῦν!

Καί ἔτσι ἔρχονται λοιπόν καί αὐτά καί προστίθενται στό σαδιστικό παιχνίδι πού ζοῦμε ἐδῶ καί 20 μῆνες: ἕνα παιχνίδι συνεχῶν παλινωδιῶν, λεκτικῶν ἐμπαιγμῶν, ἀλληλοαναιρούμενων μέτρων, φασιστικών ρυθμίσεων πού προαναγγέλλονται, μετά διαψεύδονται καί ἀκολούθως ἐπανέρχονται (ἀπό τά λοκντάουν ἕως τόν υποχρεωτικό ἐμβολιασμό τῶν διαφόρων κοινωνικῶν ὁμάδων καί - τό χειρότερο - κυρίως πλέον τῶν παιδιῶν), ξεδιάντροπων διακρίσεων, ἐπιλεκτικῶν ἀποκλεισμῶν καί κάθε λογῆς ἀκόμη ἐξευτελισμῶν! Ἐξευτελισμῶν πού δέν ἔχουν φυσικά καμία ἀπολύτως σχέση μέ λόγους ὑγειονομικῆς προστασίας καί θά ἦταν παντελῶς ἀδύνατο νά ἐρμηνευθοῦν, ἀκόμη καί ἄν ἀποδεχόμασταν ὅλο τό ἀφήγημα τῆς δῆθεν φονικότατης πανδημίας. Μποροῦν νά ἐρμηνευθοῦν μόνο μέ τήν ἐπίκληση ἄλλων λόγων, πού ἔχουν νά κάνουν μέ τήν ἐπιβολή, τήν καθυπόταξη, τήν πλήρη συντριβή τοῦ φρονήματός μας ὡς ἐλεύθερων ανθρώπων καί τήν ὁλοκληρωτική μετάλλαξή μας σέ ἄπνοα ἀνδράποδα.

Ἀλλά καί τί νά πεῖ κανείς βέβαια καί γιά τή στάση τοῦ μεγαλύτερου μέρους τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας, πού συνεχίζει νά ἀποδέχεται παθητικά τόν βάναυσο ἐξευτελισμό του, μέσα ἀπό αὐτή τήν ἰδιόμορφη ἐφαρμογή τῶν συνδρόμων τῆς Στοκχόλμης καί τοῦ βραστοῦ βατράχου; Γιατί βεβαίως ἐκεῖ ἀκριβῶς συνεχίζουμε νά βρισκόμαστε: γονατιστοί ἀπέναντι στούς ἄρρωστους βασανιστές. Πάντοτε γονατιστοί καί σταθερά ἀποχαυνωμένοι. Πεπεισμένοι ἀκόμη ὅτι ὅποιος καταθέτει λόγο ἀληθείας ἀπέναντι στήν καθεστωτική ἀντινόηση καί διαστροφή τῶν πάντων εἶναι «ψεκασμένος» συνωμοσιολάγνος καί ἐπικίνδυνος «ἐχθρός τοῦ λαοῦ». Πεπεισμένοι ἀκόμη ὅτι ὅλα ἔχουν πάρει τόν δρόμο τους, μέ τή βοήθεια τῶν κάθε λογῆς «εἰδικῶν» καί τῶν πολιτικῶν ἐντολέων τους, καί ὅτι σέ λίγο ἡ θεοποιημένη «ἐπιστήμη» (διά τῶν ἐμβολίων της) θα ἐπαναφέρει τίς ζωές μας στήν πρό δύο ἐτῶν πολυπόθητη «κανονικότητα» και «ὁμαλότητα». Πεπεισμένοι κυρίως ὅτι οἱ δεσμοφύλακές μας δέν εἶναι δεσμοφύλακες, ἀλλά φίλοι πού μᾶς…προσέχουν καί ἀγωνίζονται γιά τήν ὑγεία μας καί τό καλό μας.

Εἶναι ἀπολύτως ξεκάθαρο ἐδῶ καί πολύ καιρό πλέον ὅτι μόνο ἕνα πολύ συντριπτικό σόκ μπορεῖ νά φέρει ἀφύπνιση. Καί πάλι ὅχι σέ ὅλους - ἄς μήν τρέφουμε αὐταπᾶτες. Ἄς ἔρθει ὅμως καί ἄς εἶναι καί ὀδυνηρό. Πρίν βουλιάξουμε καί σβήσουμε ὅλοι μας μέσα στόν δυστοπικό τρόμο, τόν κανιβαλισμό καί τήν ὁλοκληρωτική παράνοια. Καί ἡ Παναγιά ἄς βάλει τό χέρι της…