ΕΤΣΙ ΘΑ ΤΡΑΦΟΥΝΕ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΕΠΙ ΕΠΟΧΗΣ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ...

Διαβάζω σε βιβλία αλλά καί στό διαδίκτυο γιά τήν πείνα πού θα πέσει επί εποχής Αντίχριστου σ΄ αυτούς πού δεν θα πάρουν το χάραγμα καί δεν θα μπορούν ούτε να πουλάνε ούτε να αγοράζουνε. Φοβάμαι πολύ με όσα διαβάζω μιά καί τα πράγματα δείχνουν ότι το κακό έρχεται πολύ γρήγορα! Καί λοιπόν, τί θα κάνω σάν έλθει δίπλα μου; Δέν θέλω να πάρω τό χάραγμα καί γι΄ αυτό ακριβώς δεν έχω πάρει μέχρι σήμερα καμία κάρτα, μιά καί όλες αυτές ενεργοποιούνται με τον ψηφιακό αριθμό 666. Τώρα σάς ρωτάω. Τί θα κάνουμε σάν Χριστιανοί; 
Έχω 4  μικρά παιδιά, η γυναίκα μου είναι άνεργη, καί η δική μου δουλειά κρέμεται σήμερα σε μιά κλωστή! Πώς θα ζήσω; Κι΄ άν υποθέσουμε ότι παίρνουμε τα βουνά γιά να γλιτώσουμε πού λένε οί παλιές προφητείες, πού θα πάμε εκεί πάνω; Πού θα κατασκηνώσουμε; Σέ ποιά σπηλιά, καί από ποιά πηγή θα πίνουμε νερό; Πού θα βρούμε τρόφιμα καί πώς θα μαγειρεύουμε αυτά τα τριάμισυ χρόνια τού Αντίχριστου; Καί άς πούμε τώρα, άντε άντέξαμε 5 μέ 10 μέρες, μετά τι θα κάνουμε; Καί άν είναι χειμώνας μέσα στό κρύο καί στά χιόνια πώς θα κρατηθούμε στήν ζωή; Ή μήπως όλα αυτά τά "περί βουνών καί ορέων" πού θα πάνε να γλιτώσουν οί Χριστιανοί είναι παραβολικές εικόνες καί κάτι άλλο θά συμβεί γιά όσους αρνηθούν να σφραγιστούν; Εσείς τί λέτε;
Μάρκος Χ. - Εύβοια



Αγαπητέ φίλε, Μάρκο από την Εύβοια. Τά ερωτήματά σου είναι πράγματι πολύ πρακτικά καί απασχολούν αρκετό κόσμο. Αυτοί πού θα σφραγιστούν γιά κάποιο μικρό διάστημα θα νομίζουν ότι με το τσίπς αυτό, ή με το χάραγμα κάποιας άλλης μορφής πού πήρανε ( καί πού ακόμα δεν ξέρουμε πώς θα είναι...), θα νομίσουν ότι αγόρασαν τον ουρανό με τ΄ άστρα καί βεβαίως όλες τίς "αποθήκες τροφής τής Αιγύπτου..."  όπως επί Φαραώ.
Δέν θα περάσει όμως πολύς καιρός καί οί αποθήκες τροφής τού ψευδομεσία θα αδειάσουν! Βροχή δεν θα πέφτει, οί ουρανοί θα κλείσουν, φοβερές φυσικές καταστροφές σεισμοί καί πλημμύρες θα επακολουθήσουν, καί μεγάλη πείνα θα ενσκήψει στήν γή.Οί πρώτοι πού θα την πληρώσουν θα είναι οί σφραγισμένοι γιατί εξ΄ αιτίας τής κατάρας πού θα φέρουν επάνω τους με το χάραγμα, θα τρώνε μέν αλλά θα πεινάνε δυό φορές περισσότερο...
Τότε ο Αντίχριστος θα δείξει το δαιμονικό πρόσωπό του καί θα ξεσηκώσει διωγμούς επί σφραγισμένων καί ασφραγίστων...Καί οί μέν σφραγισμένοι θα τού γίνουν η εύκολη λεία γιατί θα ξέρει ποιοί είναι καί πού θα τούς βρεί, οί δε ασφράγιστοι θα κρύβονται υπό τού Θεού σε μέρη πού με εσωτερική πληροφορία θα καταφεύγουν...
Έτσι λοιπόν...
Νά έχουμε την ελπίδα μας στον Χριστό, νά μή σφραγιστούμε, καί όταν έλθει εκείνη η ώρα νά δώσουμε την καλή ομολογία. Ο Χριστός θα θρέψει τούς ασφράγιστους ! 
Όποιοι πάρουν το χάραγμα γιά τίς συναλλαγές τους, τον μισθό, την σύνταξη, καί  την καλοπέρασή τους, δεν θα περάσει πολύς καιρός καί θα περιπέσουν σε τέτοια σατανική πείνα για την προδοσία τους αυτή, πού θα τρώνε και δεν θα χορταίνουν! Μιά ανείπωτη πείνα καί δίψα θα τούς βασανίζει σάν εσωτερικά να καίγονται...
Ο Θεός θα φυλάξει τούς ασφράγιστους δικούς Του ανθρώπους!
Η παρακάτω αληθινή αλλά καί διδακτική ιστορία  δείχνει έναν από τούς μυστικούς τρόπους με τούς οποίους ο Χριστός θα θρέψει τούς ανθρώπους πού δεν θα πάρουν το σφράγισμα τού σατανά, το 666 !

ΕΝΑ  ΦΟΒΕΡΟ  ΘΑΥΜΑ...

"....Ήταν παραμονή του Ευαγγελισμού, 24 Μαρτίου του 1942, και ήμασταν στη Δράμα, στην ιδιαιτέρα μου πατρίδα. Η ξένη κατοχή ήταν Βουλγάρικη. Οι στερήσεις, οι αρρώστιες και η πείνα είχαν πάρει τρομακτικές διαστάσεις και ο θάνατος θέριζε κάθε μέρα μικρούς και μεγάλους και ιδιαιτέρως τα παιδιά.

Μεταξύ των συγγενών μου είχα και μια μακρινή θεία, χήρα με πέντε παιδιά. Τον άνδρα της τον είχαν σκοτώσει οι κατακτητές πριν από έξι μήνες στις σφαγές της 29ης Σεπτεμβρίου του 1941. 

Από τρόφιμα της είχαν απομείνει ένα δάκτυλο ελαιόλαδο και μια «χούφτα» καλαμποκάλευρο. Εκείνο λοιπόν το απόγευμα, σκέφθηκε ότι αύριο, του Ευαγγελισμού, είχε έστω και κάτι λίγο για τροφή στα παιδιά: εκατό δράμια αλευράκι κι ένα δάκτυλο λαδάκι. Ξαφνικά τα μάτια της έπεσαν πάνω στο σβησμένο κανδήλι, πού ήταν κρεμασμένο μπροστά στο εικονοστάσι.

Και τότε μπήκε στο δίλημμα: 

Το λαδάκι στα νηστικά παιδιά της, ή στο εικονοστάσι με την εικόνα του Ευαγγελισμού; Αποφασιστικά όμως έκαμε τον Σταυρό της και είπε στην Παναγία: «Παναγία μου! ‘ Εγώ θα Σου ανάψω το καντήλι, γιατί η μέρα πού ξημερώνει είναι πολύ μεγάλη για την πίστη μας, αλλά και Συ όμως ανάλαβε να μου θρέψης τα παιδιά». 

Πήρε το λιγοστό λαδάκι και μ’ αυτό άναψε το καντήλι της Παναγίας. Το ιλαρό του φως φώτισε το φτωχικό σπίτι και η καρδιά της γέμισε από γαλήνη. Αυτό τους συνόδευσε στη βραδινή τους προσευχή και στον ύπνο τους όλο εκείνο το αξέχαστο βράδυ. 

Την άλλη μέρα, μετά τη Θεία Λειτουργία, η θεία μου άνοιξε το ντουλάπι, για να πάρει το λιγοστό αλεύρι, και έμεινε άφωνη. 

Τι βλέπει; 

Το «λαδερό» γεμάτο λάδι μέχρι πάνω, και δυο σακούλες γεμάτες αλεύρι και μακαρόνια!… 

Σταυροκοπήθηκε η γυναίκα πολλές φορές, δοξάζοντας και ευχαριστώντας τον Θεό και την Παναγία για το μεγάλο θαύμα, αλλά δεν είπε σε κανένα τίποτα. 

Για δυο χρόνια ούτε το λάδι άδειαζε από το μπουκάλι, ούτε και το αλεύρι «σώθηκε» ποτέ, παρά την καθημερινή τους χρήση για έξι στόματα, για ανταλλαγή με άλλα τρόφιμα και για κρυφή ελεημοσύνη. 

Αλλά και το κανδήλι παρέμεινε από τότε μέρα – νύχτα αναμμένο, μαρτυρώντας με το άσβεστο φως του τη ζωντανή πίστη αυτής της ευλογημένης γυναίκας. 

http://stratisandriotis.blogspot.gr/2013/02/blog-post_23.html#more  

Αλλά καί κάτι ακόμη:

Μια πιστή λοιπόν Χριστιανή, πριν από μερικά χρόνια, δοκιμάστηκε σκληρά από τα χτυπήματα της ανθρώπινης αδικίας και της εγκαταλείψεως. Εξαιτίας μιας φρικτής συκοφαντίας ο σύζυγός της, τής πήρε καί τα τέσσερα παιδιά τους και εξαφανίσθηκε... 
Έπεσε σε φοβερή κατάσταση. Για μέρες είχε να φάει. Κανένας δεν το γνώριζε, κανένας δεν χτύπησε τη  πόρτα της κι όλοι της γύριζαν την πλάτη. Όλοι πίστεψαν σ’ αυτά, που είχε τοιχοκολλήσει σ΄ όλο το δρόμο ο άνδρας της. 
Είχε  γράψει με μεγάλα γράμματα: «Η γυναίκα μου είναι πόρνη»! 
Και μερικοί, που θέλησαν να βοηθήσουν, βέβαια, ζήτησαν κι αυτοί ηθικά ανταλλάγματα. Την πίστη της όμως στον Θεό, τη προσευχή της με χειμάρους δακρύων δεν τα εγκατέλειψε ποτέ. Είκοσι μέρες χωρίς τίποτα, μόνο με νερό. Είκοσι μέρες πείνας και εξαθλιώσεως.
Την εικοστή πρώτη ημέρα πήρε μια πέτρα, πήγε μπροστά στα εικονίσματα και είπε στο Χριστό.
-Κύριε, Σύ που αρνήθηκες στο διάβολο να κάνεις τις  πέτρες ψωμιά, κάνε το αυτό, αλεύρι για να ζήσω, και απάλλαξέ με και «λύτρωσέ με από συκοφαντίας ανθρώπων».
Έκανε το σημείο του σταυρού, με τα τρία δάχτυλα και τη χτύπησε. 
Και –ώ  του θαύματος!-άνοιξε μια τρύπα στην πέτρα και άρχισε να τρέχει αλεύρι! 
Σαράντα μέρες συνέχεια, από την τρύπα έτρεχε αλεύρι! Η πίστη της δυνάμωσε πιο πολύ, γιγαντώθηκε κυριολεκτικά. 
Πάλεψε δια της προσευχής και της πίστεως κι έγινε η αποκάλυψις της συκοφαντίας, έλαμψε η αλήθεια και ταπεινωμένοι οι πάντες έπεφταν στα πόδια της για να της ζητήσουν συγνώμη.
Σήμερα ζει με  παιδιά και με εγγόνια στην επαρχία, ευτυχισμένη και τακτοποιημένη. Το πρόσωπό της λάμπει, από τότε, από χαρά και ειρήνη και από τη δύναμη που της χαρίζει η πίστις. 
Τη δε πέτρα την κρατά ως κειμήλιο και ως φυλαχτό στο εικονοστάσι της!