Ο Χριστός, ο Ελληνισμός και η Ορθοδοξία!

Η δόμηση του νέου παγκόσμιου συστήματος με την συνακόλουθη εγκαθίδρυση της Νέας Παγκόσμιας Τάξης, μέσα από πολυεθνικές πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές, ιδεολογικές και πολιτισμικές πρακτικές, προχωρεί, ισοπεδώνοντας τα πάντα στο διάβα της. Οι λαοί αποσβολωμένοι παρακολουθούν τα γενόμενα χωρίς να μπορούν να αντιδράσουν.

Φαίνεται πλέον καθαρά, ότι το πρόβλημα δεν είναι πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό. Είναι απόλυτα πνευματικό.

Το κακό, άριστα οργανωμένο, με χίλια πρόσωπα, μέσα στο παγκόσμιο υβριδικό θέατρο πολέμου, υποστηριζόμενο από πακτωλό χρημάτων, πολεμά κυρίως φανερά, αλλά και καλυμμένα, κάθε τι το αγνό και ωραίο και αληθινό. Αποδεικνύεται δε καθημερινά, ότι εμπόδιο δεν αποτελούν μόνον τα εθνικά κράτη, τα οποία σαφώς αποτελούν ισχυρά θεσμικά τείχη απέναντι στον επίδοξο πολιορκητή. Μέγας εχθρός του είναι ο Χριστός! Και ότι συμβαδίζει μαζί Του. Και ιδιαίτερα ο Ελληνισμός και η Ορθοδοξία.

Ο Ελληνισμός! Δεν του συγχωρούν με τίποτε το γεγονός ότι έδωσε στον κόσμο το φως του πνεύματος και καθόρισε τις αρχές της ηθικής! Δεν του συγχωρούν το γεγονός ότι επινόησε και δόμησε τις δυο πιο δυναμικές έννοιες του κόσμου, την ελευθερία του ανθρώπου και τη δημοκρατία! Δεν του συγχωρούν ότι με την ελληνική γλώσσα κατέγραψε τη ζωή και τη διδασκαλία του Θεανθρώπου και οδήγησε στην όσμωση του κλασσικού Ελληνισμού και του Χριστιανισμού δομώντας έτσι την Ορθοδοξία!

Η Ορθοδοξία! Δεν της συγχωρούν με τίποτε το γεγονός ότι πρεσβεύει την πλήρη αλήθεια περί θεού, ανθρώπου και κόσμου.

Μέσα σε αυτό το παγκόσμιο πολεμικό πλαίσιο, η Ευρώπη των ονείρων μας κατρακυλά στον γκρεμό του παραλογισμού και της ανηθικότητας. Πλήρης υποδούλωση στο κακό, τρομοκρατία, φόβος, ανωμαλία, σύμφωνα συμβίωσης ομοφύλων, ακόμη και ανθρώπων με ζώα, παιδοφιλία, κτηνοβασία, ειδωλολατρία, σατανισμός και τον τελευταίο καιρό «αυτοκτονική ισλαμολατρεία». Αυτές είναι οι νέες ''αξίες'' της Ευρώπης.

Η πατρίδα μας, η Ελλάδα, παρασυρμένη από ανίκανους ανθέλληνες και αντίχριστους πολιτικούς, μοιάζει με ένα σαλεμένο οικοδόμημα, έτοιμο να καταρρεύσει. Έχοντας απεμπολήσει τις αξίες της ελληνορθόδοξης παράδοσής μας, παγιδευμένη σήμερα στις συντεταγμένες του χώρου και του χρόνου, σέρνεται κι αυτή στους δρόμους της απάνθρωπης και ανήθικης Ευρώπης, αποδεχόμενη την αντικατάσταση του ελληνικού ορθοδόξου πληθυσμού της με αλλοεθνείς οπαδούς του Ισλάμ.

Φαίνεται λοιπόν να επικρατεί παντού ο φαινομενικά άρχοντας του κόσμου τούτου, το κακό, το αντίχριστο πνεύμα, με όποια μορφή κι αν εκδηλώνεται κοσμικά. Κι αυτό έχει γεμίσει με φόβο τον κόσμο, ο οποίος δέχεται σχεδόν αδιαμαρτύρητα την ισοπέδωση των πάντων και την μεταμόρφωσή του σε μια άμορφη μάζα, χωρίς πνεύμα και ηθική. Ο καθημερινός βομβαρδισμός από τα ΜΜΕ με φοβικές βόμβες κάθε είδους δεν έχει προηγούμενο, μέχρι να τρομοκρατηθούμε τόσο που να δεχθούμε όλοι το κακό ως καλό, το παράνομο ως νόμιμο, το ανώμαλο ως κανονικό.

Εδώ ακριβώς ταιριάζει το ερώτημα του Γάλλου φιλέλληνα ποιητή Μιστράλ: ''Κι εμείς; Ενός κορμού ξερόκλαδα εκεί πέρα; Κι η χριστιανική ψυχή βουβή;'' Και η απάντησή του: ''Όχι! Αγνάντια στη σκυφτή και ντροπιασμένη Ευρώπη, ας πιούμε ξέχειλη τη δόξα παλληκάρια''!

Ο Ελληνισμός, αυτός ο μικρός σε πληθυσμό, αλλά τεράστιος σε πνεύμα φορέας της Ιδέας και της Επιστήμης έχει την θεϊκή υποχρέωση να αντισταθεί. Εδώ στην εσχατιά της νοτιοανατολικής Ευρώπης, στους πυρωμένους τούτους βράχους όπου συντρίβονται οι ορδές των βάρβαρων κυμάτων, είτε από ανατολή είτε από δύση, εδώ πρέπει να ξαναγεννηθεί η ελπίδα της αναγέννησης!

Είμαστε απίστευτα δυνατοί! Έχουμε τα δικά μας πυρηνικά όπλα. Γνώση, πίστη, ενότητα, αγώνας! Όλες αυτές οι δυνάμεις βρίσκονται μέσα μας, δεσμευμένες από τον κακό εαυτό μας. Τις κρατάνε δεμένες κακά στοιχειά σ' αυτή τη σύγχρονη Βαβέλ. Και αυτά τα μάγια λύνονται με μια απλή ταπεινή προσευχή: ''Κύριε ημών Ιησού Χριστέ υιέ Θεού ελέησον ημάς''!

Οι Έλληνες ενωμένοι μπορούν να ενσαρκώσουν τα οράματα του σύγχρονου σκλαβωμένου κόσμου!

Αρκεί να το καταλάβουν, αρκεί να το πιστέψουν, αρκεί να το τολμήσουν!

Νικόλαος Ταμουρίδης Αντγος (ε.α)-Επίτιμος Α' Υπαρχηγός ΓΕΣ

 

Σάσα Μπάστα: «Ο Άγιος Εφραίμ έσωσε τον αδελφό μου από τον θάνατο – Ήταν στην εντατική και είχε 1% πιθανότητα να ζήσει»

«Είπα ότι θα κάνω το τάμα και δεν νομίζω ότι θα ξαναπερπατήσω. Θα πηγαίνω γονατιστή για να ευχαριστήσω γι’ αυτό το θαύμα» ανέφερε συγκινημένη η γνωστή τραγουδίστρια

Στην εκπομπή Happy Day μίλησε η Σάσα Μπάστα για το θαύμα του Aγίου Εφραίμ που έζησε και όπως αποκάλυψε, έσωσε τον αδελφό της από τον θάνατο.

«Ο αδερφός μου έχει χρόνιο σοβαρό πρόβλημα υγείας. Το καλοκαίρι είχε μπει στη ΜΕΘ στο Ασκληπιείο Βούλας και οι γιατροί μας είπαν πως έχει λιγότερο από 1% πιθανότητα να ζήσει. Οι γιατροί μας είπαν ότι είναι στιγμές που έχετε, ότι το θέμα είναι διαδικαστικό, δεν θα προλάβετε, απλά εμείς θα σας ενημερώσουμε για τα χαρτιά.

Πήγα στον Άγιο Εφραίμ και άκουγα στα αυτιά μου τον ήχο της εντατικής. Η μητέρα μου που ήταν δίπλα μου μού εξήγησε ότι ο Άγιος Εφραίμ με αυτόν τον ήχο σου παρουσιάζεται και σου δείχνει ότι είναι κοντά σου» περιέγραψε συγκινημένη η Σάσα Μπάστα.

Και συνέχισε: «Κοιμόμουν για πολλές εβδομάδες έξω από τη ΜΕΘ. Είπα ότι θα κάνω το τάμα και δεν νομίζω ότι θα ξαναπερπατήσω. Θα πηγαίνω γονατιστή για να ευχαριστήσω, που είναι λίγο, γι’ αυτό το θαύμα. Την επόμενη μέρα έβγαλαν τον αδερφό μου από την καταστολή. Ο αδερφός μου ξύπνησε 14 Σεπτεμβρίου που είναι και τα γενέθλια του Αγίου Εφραίμ. Δεν ήταν τυχαίο όλο αυτό. Αυτό που έζησα εγώ και η οικογένειά μου ήταν θαύμα», κατέληξε η ίδια.

Την προηγούμενη εβδομάδα, ο μουσικός παραγωγός Μάριος Χαμπέρης είχε κοινοποιήσει ένα βίντεο στο Facebook, όπου η γνωστή τραγουδίστρια, με δάκρυα στα μάτια, περιέγραφε όλα όσα έζησε τον περασμένο Αύγουστο, όταν ο αδελφός της βρέθηκε στην Εντατική και οι γιατροί δεν της έδιναν καμία ελπίδα ότι θα ζήσει.

 

Έχουν τα ζώα ψυχή;

Γράφει ο Γρηγόριος ο Παλαμάς κάτι καταπληκτικό, ότι η ψυχή του ανθρώπου έχει ουσία και ενέργεια. Μην μπλέκεστε με τις ορολογίες. Ενέργεια είναι ό,τι βλέπουμε να εκφράζεται: τα αισθήματα, τα συναισθήματα είναι ενεργήματα της ουσίας που δεν την προσεγγίζουμε, μια ουσία που δεν μπορούμε να την προσεγγίσουμε. Ενέργεια είναι όλα αυτά με τα οποία εκφέρεται η συμπεριφορά μας. Ουσία και ενέργεια.

Λέει ο Γρηγόριος ο Παλαμάς, η ψυχή των ζώων (προσέξτε, λέει ότι τα ζώα έχουν ψυχή, αλλά τι ψυχή) είναι η ζωή του σώματός τους. Δεν υπάρχει όμως ουσία της ψυχής, είναι μόνο ενέργεια. Πεινούν, πηδούν, χορεύουν, γιατί δεν έχουν τίποτα άλλο εκτός από τα ενεργούμενα μέσω του σώματος, γι΄ αυτό και όταν διαλύεται το σώμα, συνδιαλύεται και αυτή η ενέργεια μαζί. Είναι μια ενέργεια αυτό. Το λέει και η Αγία Γραφή.
Λέει «το αίμα του ζώου ψυχή αυτού εστί». Δεν είναι αυτή η ψυχή που λέμε εμείς, η κατ΄ εικόνα, αλλά είναι μια ενέργεια. Άρα βλέπετε, έχουμε ουσία και ενέργεια στην ψυχή μας. Μόνο ο άνθρωπος έχει την ουσία. Τα ενεργήματα είναι κάποιες κινήσεις ζωικές.

Δεν είναι μόνο σάρκα το ζώο, έχει μία κίνηση, ο Δημιουργός την έδωσε, αλλά είναι μόνο ενέργειες, όχι ουσία. Λέει ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής : «η ψυχή του ανθρώπου κινείται, είναι θρεπτική και αυξητική». (Αυξάνει, κινείται, θρέφεται, αυτό είναι η ενέργεια της ψυχής). Είναι λέει και «ορμητική». Βλέπετε τα ζώα είναι ορμητικά (έχουν και ορμές) και αυτό είναι ενέργεια, αλλά είναι λέει και λογική, έλλογος˙ πάνω στην ψυχή έρχεται και εγκαθιδρύεται η Χάρις του Θεού. Αυτή είναι η ουσία του Θεού.

Τα ζώα έχουν το αυξητικό, έχουν το ορμητικό, αλλά δεν έχουν το έλλογο, γι΄ αυτό λέει πάρα πολύ ωραία ο Βασίλειος Καισαρείας: «επειδή τα ζώα δεν έχουν αυτήν την ουσία της ψυχής, ο Θεός αναπλήρωσε την έλλειψη του λογικού με την υπεροχή των αισθητηρίων». Βλέπετε, τα ζώα πηδάνε πιο πολύ από εμάς, τρέχουν πιο γρήγορα από εμάς, κάνουν πράγματα που δεν τα κάνουμε εμείς, γιατί δεν έχουν αυτήν την ουσία της ψυχής, όπου εδράζεται το λογικό, και είναι μόνο το ορμητικό και το θρεπτικό. Αν αγνοήσω την ουσία της ψυχής, όλα τ΄ άλλα τι είναι; Ζωώδεις εκφράσεις: θυμός, νεύρα, ταχύτητα, αγωνία, πεινώ, δεν πεινώ, έχω ανάγκες.

από ομιλία του π. Κωνσταντινου στην Αγία Παρασκευή Αθηνών

 Η ψυχή στα ζώα

Ιωάννου Αγγελιδάκη, Το θαυμάσιο γεγονός της δημιουργίας,
το έν-λογο του ανθρώπου και το ά-λογο των ζώων,
Αθήνα 2018, σελ. 75-80

Τα ζώα έχουν και αυτά ψυχή; Και αν έχουν ψυχή, είναι αυτή της ιδίας φύσεως με την ανθρώπινη;

Ο αγ. Γρηγόριος Νύσσης λέει, ότι με τον όρο «ψυχή», μόνο την ανθρώπινη λογική ψυχή μπορούμε να προσδιορίσουμε. Η ζωϊκή ψυχή και πολύ περισσότερο η φυτική ψυχή, που είναι η υποδιαίρεση, όπως τις αναφέρει ο Αριστοτέλης (Περί ψυχής 2, 413b-13), δεν είναι ψυχή με την ακριβή έννοια του όρου (1). Στην περίπτωση αυτή, τα ζώα δεν έχουν πραγματικά ψυχή και καταχρηστικά μιλάμε στην περίπτωση αυτή περί ψυχής.

Στην έλληνική χριστιανική παράδοση δεν λείπουν κείμενα που θεωρούν ότι και τα ζώα έχουν όντως ψυχή, τουλάχιστον με μια μερική έννοια τοΰ όρου. Στο Ευχολόγιο για παράδειγμα, «Ευχή του Αγίου Μοδέστου», διαβάζουμε: «Ναι Κύριε Ιησού Χριστέ, τοις ιδίοις σπλάγχνοις επικαμπτόμενος, οίκτειρον τα πάσχοντα ζώα, τη δρεπάνη του θανάτου αγεληδόν θεριζόμενα... Ει γαρ δίκαιος οικτείρει ψυχάς κτηνών αυτού, πως ουκ οικτειρήσης ταύτα, συ ο τούτων ποιητής και προνοητής; Συ γαρ, εύσπλαγχνε, και των εν τη Κιβωτώ ζώων εμνήσθης, υπό της οικίας χρηστότητος και ο των οικτιρμών σου νικώμενος...» (2).

Ο Ωριγένης ισχυρίζεται μέχρις ενός σημείου, ότι και τα ζώα έχουν ψυχή, δηλώνοντας κατηγορηματικά: «Κανείς νομίζω δεν αμφιβάλλει ότι τα ζωντανά πλάσματα, ανεξαιρέτως, ακόμη κι αυτά που ζουν στο νερό, έχουν ψυχές» και παραπέμπει στη Γραφή για να στηρίξει την άποψή του (Γεν. 1,21-24 και Λευιτικόν 17,14) (3). Είναι όμως η ψυχή του ζώου ίδιας φύσεως με την ανθρώπινη; Ο Ωριγένης είναι έτοιμος να παραδεχθεί ότι υπάρχουν ομοιότητες, παρ' ότι συνήθως τα ζώα θεωρούνται «άλογα»· μάλιστα υποδεικνύει ότι πολλά από αυτά παρουσιάζουν λογικότητα που μοιάζει πολύ με αυτή των ανθρώπων: π.χ. «Η φύση των κυνηγετικών σκύλων και των πολεμικών αλόγων πλησιάζει, αν μου επιτρέπεται να πω, στην ίδια τη λογική» (4). Εδώ μιλάει μόνο για εξημερωμένα ζώα, αλλά ο Θεόφιλος Αντιόχειας προχωρεί ακόμη περισσότερο, υποδεικνύοντας «την εν αυτοίς τοις ζώοις δεδομένην σύνεσιν προς το γεννάν και εκτρέφειν» (5). 'Αλλοι Πατέρες της Εκκλησίας επιμένουν ότι τα ζώα διαθέτουν όχι μόνο κάποιο βαθμό λογικής, όπως οι άνθρωποι, αλλά και μνήμη και μια ευρεία κλίμακα αισθημάτων και συγκινήσεων. Εκδηλωνουν συναισθήματα χαράς και λύπης, λέει ο αγ. Βασίλειος Καισαρείας, και αναγνωρίζουν εκείνους που έχουν παλαιότερα συναντήσει (6).

Ο αγ. Ιωάννης της Κλίμακος προσθέτει ότι εκφράζουν αγάπη το ένα προς το άλλο, «διότι συχνά θρηνούν για την απώλεια των συντρόφων τους» (7). Ενθυμουμενοι την όνο του Βαρλαάμ (Αριθ. 22,23-34) θα μπορούσαμε ακόμη να προσθέσουμε ότι τα ζώα διαθέτουν πνευματική όραση, αντιλαμβανόμενα πράγματα στα οποία οι άνθρωποι αποδεικνύονται τυφλοί. Αν όλα αυτά αληθεύουν, που δικαιολογούμεθα να τραβήξουμε την κόκκινη γραμμή μεταξύ ανθρώπων και ζώων; Ασφαλώς ο Νεμέσιος Έμέσης έχει δίκιο όταν διαβεβαιώνει ότι όλα τα ζωντανά όντα, φυτά, ζώα και άνθρωποι, μετέχουν κοινής ζωής, «ώστε μίαν είναι και συγγενή την πάσαν φύσιν» (8). Ταυτοχρόνως, όμως, η ελληνική χριστιανική παράδοση πίστευε ότι υπάρχει μια κεφαλαιώδης διαφορά μεταξύ ανθρώπων και ζώων. Ο Ωριγένης βασιζόμενος στην περιγραφή της Γενέσεως περί της Δημιουργίας, την εντοπίζει: Η ανθρώπινη ψυχή πλάστηκε κατά τη θεία εικόνα, ενώ των ζώων όχι (9). Αυτό σημαίνει ότι από τα ζώα λείπει η συνειδητή σχέση με τον Θεό, την οποία αντιθέτως απολαμβάνουν οι άνθρωποι, και έτσι οι ψυχές τους δεν είναι προικισμένες με την αθανασία.

Η ψυχή του ζώου, κατά τον Μ. Βασίλειο, πλάστηκε από τη γη και μετά τον θάνατο διαλύεται και πάλι στη γη (10) , ενώ ο άνθρωπος κατέχει την πνοή της ζωής, την οποία ενεφύσησε απ' ευθείας σ' αυτόν ο ίδιος ο Θεός (Γεν. 2,7) και αυτή ακριβώς είναι που τον καθιστά ικανό να «ομοιάσει» προς τον Θεό και να κερδίσει την αιώνια Βασιλεία. Ο C. S. Lewis , μιλώντας για τον πόνο των ζώων, υποθέτει ότι ίσως εμείς οι άνθρωποι διοχετεύουμε στα ζώα -σ' εκείνα που ασφαλώς είναι εξημερωμένα- την αθανασία που τους λείπει.

Κάποιοι από τους Πατέρες της Εκκλησίας εκφράζουν την άποψη ότι στον μέλλοντα αιώνα θα μπορούσαν να υπάρχουν ζώα, αλλά δεν περίμεναν να είναι τα ίδια ακριβώς με αυτά που υπάρχουν σήμερα. Κάθε άνθρωπος, με την προσωπική του διακριτότητα, θα αναστηθεί εκ νεκρών, αλλά αυτό δεν θα συμβεί στα ζώα. Φαίνεται ότι στον μέλλοντα αιώνα, τα ζώα θεωρούμενα το καθένα ξεχωριστά, θα έχουν μια νέα μορφή.

Δικαιολογείται ο Χριστιανισμός να αρνείται την αθανασία στα ζώα; Ο Χριστός λέγει, ότι ακόμη και ένα σπουργίτι «ουκ εστιν επιλελησμένον ενώπιον του Θεού» και «εν εξ αυτών ου πεσείται επί την γην άνευ του πατρός υμών» (Λουκ. 12,6 και Ματθ. 10,29). Ο Χριστός δεν λέγει ότι τα σπουργίτια έχουν αθάνατη ζωή, αλλά και δεν αρνείται το ενδεχόμενο. Η Καινή Διαθήκη αφήνει το ζήτημα ανοικτό, γιατί να μην το αφήσουμε κι εμείς! Αυτό που ο Χριστός λέει, είναι ότι «πολλών στρουθίων διαφέρετε υμείς».

Το θέμα αυτό το αποδέχονται αρκετοί χριστιανοί συγγραφείς και το αναπτύσσουν. Πιστεύουν σ' ένα σύμπαν ιεραρχημένο, μέσα στο οποίο ο άνθρωπος, ακριβώς επειδή δημιουργήθηκε κατά τη θεία εικόνα, «κυριαρχεί» επί των ζώων (πρβλ. Γεν. 1,27-28). Ως κυριαρχία, δεν εννοεί την αυθαίρετη εξουσία ή τη στυγνή εκμετάλλευση- αντιθέτως, η κυριαρχία την οποία μας εμπιστεύθηκε ο Θεός, είναι και αυτή κατά την εικόνα και ομοίωσή Του, δηλαδή θα πρέπει να αναπαράγουμε την αγαπητική φροντίδα και συμπάθεια του Θεού έναντι της δημιουργίας.

Η χριστιανική θεολογική σκέψη πιστεύει ότι υπήρχε μια εποχή, σύμφωνα με την αφήγηση περί παραδείσου, που ο Αδάμ και η Εύα ζούσαν εν ειρήνη με τα ζώα μέσα στον κήπο της Εδέμ. Την αρμονία αυτή κατέστρεψε ακριβώς η δική μας αμαρτία, η αστοχία και η παράβαση των θείων εντολών.

Στην εσχατολογική Βασιλεία όμως, η αρχική αρμονία θα αποκατασταθεί: «και συμβοσκηθήεται λύκος μετ' αρνός, και πάρδαλις συναναπαύσεται ερίφω, και μοσχάριον και ταύρος και λέων άμα βοσκηθήσονται, και παιδάριον μικρόν άξει αυτούς» (Ησ. 11,6). Στον παράδεισο οι άνθρωποι, αλλά και τα ζώα, τρέφονταν μόνο από τα φυτά (Γεν. 1,29-30), έτσι λοιπόν θα αποκατασταθούν τα πράγματα και πάλι.

Η κατανάλωση κρέατος επετράπη στους ανθρώπους μόνο μετά την πτώση (Γεν. 9,3), δεν είναι αφ' εαυτής αμαρτωλή, πάντως όμως αντιπροσωπεύει μια παρακμή από την άρχική τελειότητα. Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν ήταν ποτέ κατ' αρχήν υπέρ της φυτοφαγίας, παρ' ότι οι μοναχοί και οι μοναχές συνήθως απέχουν από το κρέας. Τρώνε όμως ψάρι, όπως έτρωγε και ο Χριστός (Λουκ. 24,42-43). Την μη ύπαρξη κρεοφαγίας στον Παράδεισο δέχεται και ο Μ. Βασίλειος, ο οποίος γράφει: «ουκ ην εν τω παραδείσω οίνος, ούπω ζωοθυσίαι, ούπω κρεοφαγίαι. Ότε απεγυμνώθη η τελείωσις, τότε συνεχωρήθη η απόλαυσις» (10 α ). Συνεχίζοντας ο Μ. Βασίλειος σημειώνει ότι τόσον ο άνθρωπος όσο και τα ζώα ήταν φυτοφάγα. Επομένως μετά την πτώση αρχίζει η κρεοφαγία. Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα στη συνέχεια της διηγήσεως της Γενέσεως με τον 'Αβελ και τον Νώε, όπου έχουν αρχίσει οι ζωοθυσίες και η κρεοφαγία (πρβλ. Γεν. 4,3-4- 8,20).

Το γεγονός, ότι στην χριστιανική παράδοση δεν αναγνωρίζεται στα ζώα αθάνατη ψυχή, πλασμένη κατά τη θεία εικόνα, δεν σημαίνει ότι πρέπει να τα μεταχειριζόμαστε ως αντικείμενα που δεν αξίζουν τον σεβασμό μας.

Κατά τους λόγους του αγίου Ισαάκ της Νινευή, ο οποίος στην ελληνική παράδοση τιμάται ως Ισαάκ ο Σύρος (7 ος αι.): «ο ταπεινός άνθρωπος πλησιάζει τα άγρια ζώα, και την ώρα που αυτά τον βλέπουν η αγριότητά τους δαμάζεται. Τον πλησιάζουν και προσκολλώνται σ' αυτόν όπως στον κύριό τους, κουνώντας την ουρά και γλείφοντας τα χέρια και τα πόδια του, διότι οσμίζονται σ' αυτόν την ίδια μυρωδιά που ανέδιδε ο Αδάμ πριν από την παράβαση» (11). Και αλλού ο 'Αγιος γράφει λόγια αξιομνημόνευτα για τη συμπάθεια που πρέπει να δείχνουμε προς τα ζώα: «Τι είναι καρδία ελεήμων; Είναι να φλέγεται από αγάπη η καρδιά για όλη την κτίση- για τους ανθρώπους, για τα πουλιά και για τα ζώα, και για τους δαίμονες και για κάθε κτίσμα. Και καθώς ο άνθρωπος τα φέρνει στη μνήμη του και τα σκέφτεται, τα μάτια του τρέχουν δάκρυα. Από την πολλή και σφοδρή συμπάθεια που συνέχει την καρδιά του, και από την πολλή εμμονή σ' αυτή την κατάσταση, μικραίνει η καρδιά του και δεν μπορεί να υποφέρει ή να ακούσει ή να δει κάποια βλάβη ή κάτι έστω και λίγο λυπηρό να γίνεται στην κτίση. Γι' αυτό και για τα άλογα ζώα και για τους εχθρούς της αλήθειας και για αυτούς που τον βλάπτουν προσεύχεται συνεχώς με δάκρυα, ζητώντας από τον Θεό να τους φυλάξει και να τους συγχωρήσει. Ομοίως προσεύχεται και για τα ερπετά από την πολλή του ευσπλαχνία, που συγκινεί την καρδιά του, υπερβαίνοντας το ανθρώπινο μέτρο και φθάνοντας στην ομοιότητα του Θεού» (12).

Ένας άγιος του 20ου αι., ο Ρώσος μοναχός Σιλουανός ο Αθωνίτης (1866-1938), εκφράζει τη συμπάθειά του με την ίδια ένταση: «Ο Κύριος επιδαψιλεύει τόσο πλούσια τη χάρη του στους εκλεκτούς του, ώστε αυτοί αγκαλιάζουν ολόκληρη τη γη, ολόκληρο τον κόσμο με την αγάπη τους... Μια μέρα είδα στον δρόμο ένα φίδι κομματιασμένο, που κάθε του τεμάχιο σφάδαζε και λυπήθηκα όλη την κτίση και κάθε κτίσμα, κάθε τι που πάσχει, και έκλαψα πολύ ενώπιον του Θεού» 

 Την ψυχή που πεθαίνει, τη βγάζει ο αρχάγγελος Μιχαήλ (βγαίνει από το στόμα), με εντολή του Χριστού, ενώ ο φύλακας άγγελος παραμένει τιμής ένεκεν, δίπλα στο νεκρό σώμα μέχρι να ταφεί.

Είναι υπερτάτη τιμή για εμάς τους Ορθοδόξους, ο Χριστός να έχει ορίσει, τον αρχηγό των αγγέλων, τον αρχάγγελο Μιχαήλ, να παίρνει την ψυχή μας. Αυτό ισχύει μόνο για τους Ορθοδόξους!

Ο αρχάγγελος Μιχαήλ παραδίδει την ψυχή στα χέρια άλλων αγγέλων, που την παραλαμβάνουν και αναχωρούν για τον τελωνισμό. Τρεις μέρες τελωνίζεται η ψυχή. Δεν τελωνίζονται όλοι. Οι εξομολογημένοι περνούν τα τελώνια σφήνα, με το εξπρές! Τελωνίζονται, όσοι έχουν ανεξομολόγητες αμαρτίες.

Αν υπάρχει κάποιο ανεξομολόγητο αμάρτημα, κάτω του θανασίμου αμαρτήματος, ζυγίζεται με τα καλά έργα, υπερνικούν τα καλά και προχωράει στο επόμενο τελώνιο, έως ότου φτάσει στο Χριστό μας. Εάν όμως κάποια ψυχή, σε κάποιο τελώνιο έχει κάποιο θανάσιμο αμάρτημα ανεξομολόγητο, επί τόπου γκρεμίζεται και κολάζεται...

Οι άνθρωποι κολάζονται κυρίως στο τελώνιο: α) της μαγείας - σατανισμού και β) της σαρκικής ανηθικότητας (πορνεία).

Όταν παρέλθει το τριήμερο και η ψυχή περάσει τα τελώνια, οδηγείται από τον άγγελο στην ανθρωπότητα του Χριστού, γιατί η Θεότητά Του δεν φαίνεται.

Βλέπει η ψυχή το Χριστό, που έχει τη μορφή, όπως Τον βλέπουμε στις εικόνες μας. Δεν έχει ο Χριστός άλλη μορφή.

Ως γνωστόν, την τρίτη μέρα, η Εκκλησία ως φιλόστοργη Μητέρα, προσκομίζει τα κόλλυβα της τρίτης μέρας. Τα τριήμερα αυτά κόλλυβα παρίστανται ενώπιον του Κυρίου, όταν η ψυχή προσκυνάει το Χριστό.

Το κάθε σπυράκι - σιταράκι από τα κόλλυβα, είναι προσευχές αυτών, που δέονται εξ ονόματος της ψυχής αυτής!

Εφόσον η ψυχή προσκυνήσει το Χριστό, ο Χριστός την ευλογεί, χωρίς να πει απολύτως τίποτα. Ο Θεός δεν αποφαίνεται, αλλά η ψυχή διαισθητικά ξέρει, ότι επειδή πέρασε τα τελώνια είναι σεσωσμένη, αλλά περιμένει την επικύρωση της σωτηρίας της!

Στη συνέχεια παίρνει ο φύλακας άγγελος την ψυχή και σε χρόνο μηδέν την πάει πάλι στη γη! Την πάει στα μέρη όπου γεννήθηκε, μεγάλωσε, κάνοντάς την περιήγηση όλη τη ζωή της. Θα θυμηθεί η ψυχή λεπτομέρειες, που τα είχε λησμονήσει παντελώς και τα καλά και τα κακά έργα της και όλες τις αμαρτίες που έκανε (εξομολογημένες και μη). Τότε η ψυχή διαπιστώνει εμπειρικά, ότι ο Χριστός είναι πανταχού παρών και γνωρίζει τα πάντα!

Το δρομολόγιο αυτό της παραμονής της ψυχής επί της γης, διαρκεί από την τρίτη μέρα έως την ενάτη μέρα.

Την ενάτη μέρα παίρνει ο άγγελος την ψυχή και την παρουσιάζει πάλι στο Χριστό για να Τον προσκυνήσει και βάζουμε τώρα τα κόλλυβα της ενάτης μέρας, με τα οποία η Εκκλησία και οι πιστοί δέονται υπέρ ελέους της ψυχής αυτής.

Ο Χριστός ευλογεί την ψυχή, αλλά δεν αποφαίνεται. Από την ενάτη μέρα και μετά αρχίζει το μεγαλύτερο μέρος των εκπλήξεων...

Παίρνει ο φύλακας άγγελος την ψυχή και την οδηγεί στον παράδεισο. Η ψυχή θα δει τον παράδεισο, από την ένατη έως την 24 μέρα.

Δεν θα μπορέσει όμως με κανέναν να συνομιλήσει και θα είναι σαν να βλέπουμε κάποια πρόσωπα τα οποία θα χωρίζονται από εμάς, από ένα αδιαπέραστο διαφανές τζάμι. Η ψυχή μόνο θα βλέπει, αλλά δεν θα μπορεί να επικοινωνεί και ούτε να ακούει το τι συμβαίνει στον παράδεισο.

Την 25η μέρα παίρνει ο άγγελος την ψυχή και την πάει στον άδη και ισχύει το ίδιο και εκεί. Υπάρχει δηλ. ένα αδιαπέραστο διαφανές τζαμί και βλέπει μόνο, χωρίς να επικοινωνεί. Το λυπηρό θα είναι, όταν η ψυχή δει εκεί, κάποια αγαπημένα πρόσωπά της. Εκεί στον άδη, μόνο την αφάνεια (ο πάτος της κολάσεως) δεν θα μπορεί κανείς να δει.

Και την 40η μέρα, (αρχίζουμε να μετράμε σαν πρώτη μέρα, την ημέρα της κοιμήσεως) βάζει πάλι μετάνοια η ψυχή στο Χριστό και ο Χριστός αποφαίνεται, για το που θα πάει η ψυχή, εις πάντας των αιώνων. Γι΄αυτό και η Εκκλησία βάζει τα κόλλυβα της σαρακοστής μέρας, τα οποία είναι και τα πιο σημαντικά....

Με αυτόν τον τρόπο, η ψυχή θα έχει την εμπειρία όλου του νοητού κόσμου και θα βεβαιωθεί, ότι όντως όλα υπάρχουν και τίποτα δεν είναι παραμύθι....

Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα.

 Ξυπνάω ένα πρωί με ένα εξόγκωμα στον ουρανίσκο.

Λέω δεν είναι κάτι.

Θα είναι από κάποια κύστη στο δόντι.

Όμως αυτό μεγαλώνει. Μεγαλώνει επικίνδυνα.

Τότε καταφεύγω στους ειδικούς.

Στους ειδικούς των ειδικών. Σε στοματολόγους.

Μόλις με βλέπουν συστήνουν κατευθείαν μαγνητική.

Η διάγνωση δείχνει επιθετικό καρκίνο.

Οι πιθανότητες να ζήσω ελάχιστες. Μηδαμινές.

Έπρεπε να ξεκινήσω αμέσως τις χημιοθεραπείες. Αλλά δεν το έκανα.

Περιφρόνησα τον καρκίνο και πήγα αν και δεν είμαι ο άνθρωπος ο θρησκοληπτος, να ζητήσω τη βοήθειά Της.

Πήγα εκεί που κάθε καλοκαίρι πηγαίνω ως παραθεριστής για μπάνια. Πήγα στην Πάρο.

Μόνο που αυτή τη φορά πήγα προσκυνητής, δεόμενος στην εικόνα Της.

Πήγα στην Παναγία την Εκατονταπυλιανή της Πάρου.

"Παναγία μου βοήθησε με. Πάρε με υπό την Σκέπη Σου", είπα και ένας λυγμός τράνταξε το στήθος μου.

Βγήκα νιώθοντας την Κραταιά παρουσία.

Και τώρα ξεκινάει το θαύμα:

Οταν έφτασα στον περίβολο της Μονής, με πλησίασε μια Γυναίκα.

Ήταν ντυμένη στα μαύρα.

Είχε μαντήλι στο κεφάλι Της.

Μου έδωσε ένα μπουκαλάκι με λάδι.

Πάρτο μου είπε θα σε βοηθήσει.

Είδα το πρόσωπό Της.

Ήταν το πιο γλυκο πρόσωπο που είχα δει.

Μέχρι να βάλω το μπουκάλι στην τσέπη μου είχε εξαφανιστεί.

Κατάλαβα ότι ήταν η Παναγία.

Την αναζήτησα παντού.

Δεν την είδα πουθενά.

Με την βοήθεια Της νίκησα τον καρκίνο.

Ζω. Της χρωστάω την ζωή μου. Χρωστάω την ζωή μου στην Παναγία την Εκατονταπυλιανη της Πάρου.

ΚΩΣΤΑΣ ΧΑΡΔΑΒΕΛΛΑΣ. ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ.

 Ουδέποτε η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ χαρίστηκε με μεθόδους τυραννίας!

Ουδέποτε το...φως το αληθινό εκχέεται στον κοσμάκη με πρακτικές σκότους, που παραπέμπουν σε εποχές δουλείας και σε απολυταρχικά καθεστώτα!...

Το «καλό» για τον Ελληνικό λαό δεν έρχεται με το...στανιό, από ΑΥΤΟΚΛΗΤΟΥΣ σωτήρες!

Γράφει ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΑΡΛΑΣ

Η πλειοψηφία του Ελληνικού λαού, που σκέφτεται, με βάση την Αριστοτέλεια, στοιχειώδη λογική, ευλόγως αναρωτιέται: "Μα καλά, εάν οι μαζικοί εμβολιασμοί τούτων των ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΩΝ, γενετικά τροποποιημένων και προσωρινά αδειοδοτημένων εμβολίων (το έτος 2024 τελειώνουν οι κλινικές δοκιμές της φάσης 3, οι οποίες αυτή την στιγμή που μιλάμε, συνεχίζονται με ΕΣΕΝΑ πειραματόζωο) ήταν φάρμακο για τον ασθενή, τροφή για τον πεινουντα, υδωρ για τον διψουντα και ένδυμα για τον... μή επιλέγοντα να κάνει γυμνισμό, τότε προς τί... έφαγαν τα λυσσακά τους σε εκστρατείες πειθαναγκασμού και εκβιασμού της κοινής γνώμης, ούτως ώστε να λάβουμε το... μάνα εξ' ουρανού;;".

Η αλήθεια (πολλώ δε μάλλον η επιστημονική και... ουχί η "στρατευμένη" ψευδοεπιστήμη στην υπηρεσία της πολιτικής εξουσίας) ΛΑΜΠΕΙ σαν ήλιος, οδηγώντας αυτόφωτα τα βήματα των ανθρώπων, δίχως... αυτόφωρα, απειλές, υποχρεωτικότητες και στερήσεις των ατομικών δικαιωμάτων των πολιτών. Ουδέποτε η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ χαρίστηκε με μεθόδους τυραννίας! Ουδέποτε η ΖΩΗ παίρνεται πίσω, μέσω του θανάτου! (Διότι την ζωή μας δεν μας την πήρε η ίωση ενός κορωνοιού αλλά τα μέτρα του ψυχοσωματικού θανάτου, τα οποία εφηρμόσθησαν στις πλάτες των Ελλήνων, από αυτή την ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ κυβέρνηση.) Ουδέποτε το...φως το αληθινό εκχέεται στον κοσμάκη με πρακτικές σκότους, που παραπέμπουν σε εποχές δουλείας και σε απολυταρχικά καθεστώτα! Τέλος, η ΑΛΗΘΙΝΗ επιστήμη ουδόλως ισχυρίζεται, ότι...ορθοτομεί τον λόγο της αληθείας, εμφανίζουσα πειραματικά, ιατρικά σκευάσματα, ως την ΜΟΝΑΔΙΚΗ θεραπεία... δια πάσαν νόσον (κάτι σαν το νερό του Καματερού) αλλά διαρκώς πειραματίζεται, δρώντας πολυεπίπεδα, με γνώμονα την ΟΛΙΣΤΙΚΗ έννοια της υγείας του πληθυσμού και...ουχί τα συμφέροντα των φαρμακευτικών εταιρειών, από τις παραχθεισες δόσεις ενός φαρμάκου, του οποίου οι παρενέργειες είναι ΑΓΝΩΣΤΕΣ και θα φανούν σε βάθος χρόνου. Συνεπώς, το "καλό" για τον Ελληνικό λαό δεν έρχεται με το...στανιό, από ΑΥΤΟΚΛΗΤΟΥΣ σωτήρες!

Θα ήθελα όμως να πάω και λίγο παρακάτω. Προσπαθούν να σας πείσουν...με φοβέρες και με αίματα (όπως λέει κι ο Ελύτης) για την αναγκαιότητα του να εμβολιαστείτε. Σκεφτείτε όμως. Αποτελεί αυτό πράξη ηγέτη;; Οι αληθινοί ηγέτες ουδόλως απειλούν και διατάζουν. Ουδόλως εξαναγκάζουν! Αυτό το κάνουν οι ελεύθεροι στους δούλους, οι πατρίκιοι στους πληβείους, οι φεουδάρχες στους δουλοπάροικους. (Ενδεχομένως, να κρίνουν εξ' ίδιων τα αλλότρια, όντες ξενόδουλοι και οι ίδιοι.) Οι αληθινοί ηγέτες ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΝ, οι αληθινοί ηγέτες ΙΚΕΤΕΥΟΥΝ! Ποιος όμως...έχασε τους αληθινούς ηγέτες για να τους βρούμε εμείς;; Νομίζετε, ότι αυτή η ΣΠΕΙΡΑ, των πολιτικαντηδων, που εκπροσωπούν συγκεκριμένες Γερμανικές κι Αμερικανικές εταιρείες, νοιάζονται για τα συμφέροντα του Ελληνικού λαού διαρρηγνύοντες...ιμάτια για την προστασία της δημοσίας υγείας του;; Τότε γιατί διέλυσαν την ίδια την δημόσια υγεία, γιατί διέλυσαν την οικονομία, γιατί παρέδωσαν εθνική κυριαρχία (βλέπε Ίμια, Γκρίζες ζώνες, προδοτικές συμφωνίες Βέρνης, Μαδρίτης, Ελσίνκι κλπ) γιατί πρόδωσαν την Μακεδονία μας με την ψήφιση και την εφαρμογή της συμφωνίας των Πρεσπών (και οι μεν και οι δε) γιατί εγκατέλειψαν την Κύπρο, (είναι μακριά) αντί αυτή την στιγμή να ενισχύσουν την εκεί στρατιωτική μας παρουσία, μέσω πολεμικών αεροσκαφών και drones στο αεροδρόμιο της Πάφου, γιατί ακόμη και τώρα ουδόλως έχουμε υπογράψει την ΑΟΖ με την Κύπρο, σύμφωνα με το δίκαιο της θαλάσσης και τέλος ΓΙΑΤΙ διέλυσαν...έτη κι έτη την πολεμική μας βιομηχανία, (θυμηθείτε το οπλικό μας σύστημα Άρτεμις 30) την ώρα, που οι γείτονες κατασκευάζουν ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ πολεμικά αεροσκάφη και drones, για να μην μιλήσουμε για την υπογεγραμμένη πυρηνική συμφωνία συνεργασίας, μεταξύ Τουρκίας και Ρωσίας, πριν ολίγους μήνες;;;

Η απάντηση στα εύλογα παραπάνω ΓΙΑΤΙ είναι...

Διότι πονούν...τα μάλα αυτόν τον τόπο και αγαπούν το έθνος μας και τον Ελληνικό λαό! Είναι το στήριγμα μας! (Μειδιώ, γράφοντας την λέξη στήριγμα διότι αίφνης ενθυμήθην την δήλωση του Ζάεφ, ο οποίος απεκάλεσε τον Μητσοτάκη, ως το μεγαλύτερο στήριγμα του, τουτέστιν των Σκοπιανών!)

Το λοιπόν, εσύ έσπευσες να εμβολιαστεις ή όχι ακόμη;; Στο ζητάει με αγωνία...Ο ΗΓΕΤΗΣ ΣΟΥ!

Τα σέβη μου.

https://ellinikiafipnisis.blogspot.com/.../